Με Γιαννη σε αναζήτηση ULS 1963, 20 Απρ 2011

Σήμερα, Τετάρτη 20 Απριλιου 2011, καιρος συννεφιασμενος, διϋπουργικη σε Υπουργειο Αναπτυξης και Ανταγωνιστικοτητας, με συμμετοχη Εξωτερικων, Εμποριου, Εσωτερικων, Οικονομικων.. μετα βρεθηκαμε με τον Δημήτρη και τον Γιαννη στο γνωστο μαγαζι στο Μοναστηρακι για να ακουσουμε τα τεσσερα τραγουδια των ULS, που καταφερε να βρει ο Δημητρης, μετα απο πολυμηνες ερευνες.. και τουτο γιατι μετα την πυρκαγια στα στουντιος της Κολουμπια, μπηκαν οι γυφτοι και τις μπομπίνες που βρισκανε τις πουλαγανε.. πρωτα βρέθηκε η εκτυπωση του δισκου των 45 (δες φωτο), με απαριθμηση των τεσσαρων τραγουδιων.. εγω ειχα το εξωφυλλο (δες φωτο).. και τελος, πριν απο κανενα μηνα, βρεθηκε και το soundtrack απο τον αθανατο Dimitrius.. φυσικα o Γιαννης και εγω δεν θυμομασταν τιποτα.. τα δυο τραγουδια τα τραγουδαει ο Σταματης και τα αλλα δυο η αφεντια μου.. τα ντραμς κοφτα, αρα Σακης κατα τον Γιαννη.. κιθαρα στιλ Byrds.. ναι.. ακουσαμε και αλλα συγκροτηματα εκεινης της εποχης, μαζι με τον ιδιοκτητη του μαγαζιου και ενα πολυ ενημερωμενο φιλο του που ειδικευονται στο βινιλιο και γενικα σε παλιες μουσικες εκδοσεις, χοντρα-χοντρα μεχρι την Χουντα του 67.. στην συνεχεια πηγαμε για κεμπάπ στον “Θαναση” κατα συσταση του Γιαννη.. και μπυρες.. εξαιρετικα.. και συζητηση περι μαϊντανου.. βρε τι μας προέκυψε!.. ρεζιλικια πραμματα.. καθως θα έλεγε και ο φιλοσοφων μετα του χασαπη Φάουστ “..αβυσσος η ψυχη του ανθρωπου..”   μετα ανεβηκαμε με τα ποδια σε Συνταγμα και εκει το διαλυσαμε.. για μενα, ενα πολυ ομορφο πρωϊνο.. παρα το οτι οι αναμνησεις ειναι ασυνειδητα μπερδεμενες, αν καθισουμε και τα βαλουμε κατω, ισως και με την παρουσια του Φρεντυ του Βερντερ ή του Σακη του Παλλη, καταφερουμε να φτιαξουμε ενα πλαισιο για τις δραστηριοτητες του συγκροτηματος, την χρονολογικη διαδοχη των μελων του, τις “περιοδους”, οπως π.χ. περιοδος του “τα κλεινω και φευγω” στην Θήρας, περιοδος του γκαράζ στο Ψυχικο, περίοδος του υπογειου που μας μετεφερε ο Ζωναρας για να μην κρυωνουμε στις προβες -καθε Τεταρτη και Κυριακη- ή περιοδος Βέρντερ, περίοδος Σακη, περιοδος Μαρουδα κ.τ.τ. μετα τα οργανα, ποτε πηραμε την μικροφωνικη Meazzi, κιθαρες οπως η Hangstrom Impala, το ηχειο για μπασσο Fender, τα τύμπανα, η ρυθμική Hoefner, τα keybords (Hamond, Farfissa..), τα μικροφωνα, οι εκδηλώσεις, το On the Rocks, το Λυκειο Ελληνιδων, η αιθουσα Τερψιχορη στο Hilton, ο Ασπροπυργος, το ξενοδοχειο Λουσση στην Χαλκίδα (βουλευτης Καλλίας), στης Ζαϊρας της Ράλλη, στην πολυκατοικια με την γοργονα, στου Βενιζελου παρουσια νεαρων μελων βασιλικης οικογένειας, η προταση για Libya Palace απο Γιαννακη Σιτινα, ο Πετροπουλακης..  και υστερα το ρεπερτόριο, Beatles, Rolling Stones, Byrds, Manfred Man, Animals, αλλα και  Christophe.. Gloria, Smockstag Lightning, Hang on Slouppy, Under the Boardwalk, Gloria, House of the Rising Sun, Aline.. τον τροπο που βγαζαμε με τον Σταματη τα ακομπανιαμεντα απο τα τραγουδια στα δισκακια.. οι δεσμοι: Θαλεια, Ντορα, Χριστινα, Εφη.. σκορπιες αναμνησεις που θα μπορουσαν, μεχρις ενος σημειου, να ταξινομηθουν, να τακτοποιηθουν και να εμπλουτιστουν..

Μύθος και Νόμισμα

Πηγα και επισκεφθηκα την μιση Εκθεση στο Αρχαιολογικο.. πρεπει να αγορασω τον Καταλογο-Λευκωμα.. Μια πραγματικα εξαιρετικη εκθεση που, απο 15 Απριλιου μεχρι 27 Νοεμβριου 2011, φιλοξενειται, μιση-μιση, τοσο στο Εθνικο Αρχαιολογικο οσο και στο Νομισματικο μουσειο (Ηλιου Μελαθρον, απο 08.30-15.00), με συνδιοργανωτη την Alpha Bank.

Ο Αριστοτέλης στα “πολιτικά” του αναφέρει: “πολύ πριν γίνει χρήση του νομίσματος ως μέσου ανταλλαγής οι αρχέγονες κοινότητες αντάλλασσαν  μεταξύ τους τα απολύτως χρήσιμα στην ζωή, χωρίς κανένα ενδιάμεσο και αργότερα μεταπήδησαν στο στάδιο των χρηματικών συναλλαγών. Κατόπιν οι άνθρωποι συμφώνησαν για τις συναλλαγές τους να δίδουν και να λαμβάνουν αμοιβαία ένα πράγμα, κοινής όμως ανάγκης στη ζωή όπως τον σίδηρο και τον άργυρο”.

Οι πρώτες συναλλαγές γίνονταν με την ανταλλαγή ειδών. Αυτή η μέθοδος συναλλαγών ονομάζεται αντιπραγματισμός. Μπορούσε, για παράδειγμα, κάποιος να πάρει ψάρια και σε αντάλλαγμα να δώσει λαχανικά. Το σύστημα αυτό είχε πολλά μειονεκτήματα γιατί έπρεπε οι συναλλασσόμενοι να έχουν κάποιο προϊόν που να ήταν χρήσιμο για τον άλλο και η αξία του να ήταν αντίστοιχη με αυτό που τους προσφερόταν.

Η καταμέτρηση της περιουσίας ενός ανθρώπου γινόταν με βάση τον αριθμό των βοσκημάτων του, με βάση, δηλαδή, τον αριθμό των κεφαλιών που διέθετε. [έτσι λοιπόν και οι πολύ γνωστοί όροι capital : περιουσία , κεφάλαιο και καπιταλισμός προέρχονται από τη λατινική λέξη capita = κεφάλι] Με την εξάπλωση του εμπορίου και, γενικότερα, με την πρόοδο του πολιτισμού και ο παραπάνω τρόπος συναλλαγών αποδείχθηκε ανεπαρκής. Η μετακίνηση των βοσκημάτων σε μακρινές αποστάσεις, οι διάφορες ασθένειες, συχνά, τα αποδεκάτιζαν. Έπρεπε, λοιπόν να αναζητηθεί ένα νέο μέσο ανταλλαγής, αναλλοίωτο στο χρόνο, εύχρηστο, με σταθερή αξία.

Το μέσο αυτό δεν ήταν άλλο από τα μέταλλα.  Γιατί επιλέχτηκαν τα μέταλλα για τον σκοπό αυτό; παρ’ ότι την οικονομία  την αντιπροσώπευαν τα ζώα, κυρίως τα βόδια, τα μέταλλα είχαν σημαντικά πλεονεκτήματα. Μεταφέρονταν εύκολα, υπήρχε η δυνατότητα να διαιρεθούν σε κομμάτια μικρότερης αξίας και κυρίως δεν φθείρονταν με την πάροδο του χρόνου.

Τα μέταλλα της προνομισματικής περιόδου που χρησιμοποιήθηκαν για τις συναλλαγές ήταν ακατέργαστα, κομμάτια δηλαδή χαλκού ή σιδήρου που σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είχαν κάποιο αποτύπωμα, σαν προσθήκη των κατόχων τους. Τα πρώτα αυτά μέταλλα ζυγίζονταν κάθε φορά που χρειαζόταν να γίνει μια συναλλαγή για να επιβεβαιωθεί το βάρος τους και να καθαριστεί έτσι η ανταλλακτική αξία τους. Αργότερα άρχισαν να σφραγίζονται και η σφραγίδα αυτή ήταν η εγγύηση της εκδίδουσας αρχής ή του εμπόρου ότι το μέταλλο έφερε το σωστό βάρος.

Αν ρίξουμε μια ματιά σε ευρήματα ανασκαφών θα δούμε ότι σε διάφορες περιοχές του κόσμου η χρήση και η κυκλοφορία των μετάλλων ως χρήμα ήταν γνωστή. Στις Ινδίες ανακαλύφτηκαν ράβδοι χαλκού με αποτυπώματα της τρίτης χιλιετηρίδας. Τα ευρήματα αυτά αποτελούν το πιο παλιό δείγμα χρήσης μετάλλων ως νόμισμα. Οι Χίττες την δεύτερη χιλιετηρίδα και οι Δωριείς τον 12ο π.χ. αιώνα χρησιμοποίησαν τον σίδηρο για την ίδια χρήση, στην Κύπρο τον ίδιο αιώνα βρέθηκαν ράβδοι χρυσού. Ανάλογα ευρήματα έχουμε σε μυκηναϊκούς τάφους, στον μινωικό πολιτισμό, στους φοίνικες και τους εβραίους επικρατούσε το ίδιο σύστημα. Στην κίνα από το 2100 π.χ.  μέταλλα όπως ο χρυσός και ο άργυρος χρησιμοποιήθηκαν ως χρήμα.

Βέβαια η μορφή των μετάλλων ως χρήμα δεν ήταν μόνο σε σχήμα ράβδων, όπως ανέφερα πιο πάνω, αλλά το ρόλο του χρήματος μπορούσε να παίξει μια άμορφη μάζα μετάλλου, ένας μεταλλικός κρίκος, μέταλλα σε σχήμα δοράς βοδιού (τάλαντα), διάφορα διαμορφωμένα σχήματα μετάλλων, όπλα, πέλεκυς, κ.α.

Αντικείμενα που δεν ήταν μεταλλικά αλλά ήταν σε κάποιες περιοχές του κόσμου αποδεκτά ως χρήμα, χρησιμοποιήθηκαν για τις συναλλαγές. Χαρακτηριστικά αναφέρω τα κοχύλια καούρι, ράβδους αλατιού, δέρματα ζώων, κ.α.

Τα πρώτα νομίσματα

Ο Αθηναίος Φιλόχορος, αποδίδει την εφεύρεση του νομίσματος στον Θησέα. Οι νομισματολόγοι του 19ου αιώνα απέδιδαν την εφεύρεση του νομίσματος στον  βασιλιά του Άργους Φείδωνα ή στην Κυμαία Δημοδίκη, σύζυγο του βασιλιά Μίδα, ή στον Εριχθόνιο και τον Λύκο από την Αθήνα, ή στους Λύδιους και τους Νάξιους. Όλα αυτές οι απόψεις ανατράπηκαν ύστερα από ανασκαφές που έγιναν στον ναό της Άρτεμης στην Έφεσο, όπως θα δούμε στην συνέχεια.

Ο Ηρόδοτος λέει: “Πρώτοι δε Λύδιοι νομίσματα χρυσού και αργυρού κοψάμενοι εχρήσαντο”.

Οι πιο πολλοί ερευνητές των αρχών του 20ου αιώνα τοποθετούσαν την εφεύρεση της νομισματοκοπίας γύρω στα 700 π.χ. στην Λυδία της Μικρά Ασίας. Μετά από νέες έρευνες που ακολούθησαν, επανεκτιμήθηκε ότι η εμφάνιση του νομίσματος τοποθετείτε στα τέλη του 7ου π.χ. αιώνα. Παρ’ όλα αυτά δεν μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι και αυτή η ημερομηνία είναι η σωστή.

Τα πρώτα νομίσματα δεν ήταν χρονολογημένα, αλλά δεν υπάρχουν και γραπτές μαρτυρίες για αυτά. Πώς λοιπόν οι ερευνητές έβγαλαν τα συμπεράσματα που αναφέρουμε πιο πάνω; Η απάντηση βρίσκετε σε κάποιες Βρετανικές ανασκαφές που έγιναν στα 1904, από τον δόκτωρ Δ. Χόγκαρθ, στον ναό της Άρτεμης στην Έφεσο. Εκεί ανακαλύφθηκε ένας θησαυρός από 93 νομίσματα από ήλεκτρο και 7 ασφράγιστοι βώλοι αργύρου, τα οποία και αποτελούν τα πιο παλιά ευρήματα νομίσματος με την μορφή κερματοφώρου τεμαχίου. Ο ναός της Άρτεμης θεμελιώθηκε, κατά την βασιλεία του Κροίσου, γύρω στο 560 π.χ. Όμως τα νομίσματα βρέθηκαν σε ένα παλαιότερο στρώμα γης, από αυτό του ναού.  Κάποιες στάχτες που βρέθηκαν εκεί, χρονολογήθηκαν γύρω στα 652 π.χ. Έτσι βγήκε το συμπέρασμα ότι, το παλαιότερο από τα νομίσματα του θησαυρού, έπρεπε να χρονολογηθεί κατά την βασιλεία του Γύγη (685 – 652 π.χ.) ή και πρότερα. Ο Γύγης, ήταν ο ιδρυτής μίας δυναστείας που είχε σαν έμβλημα τον λέοντα. Το σύμβολο του λέοντα εμφανίζετε στα νομίσματα της Λυδίας κατά την βασιλεία του Κροίσου. Επίσης κάποια από αυτά φέρουν με Λυδική γραφή το όνομα Αλυάττης. Ο Αλυάττης, ήταν ο πατέρας του βασιλιά Κροίσου και κυβέρνησε από το 615 έως το 560 π.χ.

Σήμερα οι ερευνητές αμφιβάλουν για την χρονολόγηση της στάχτης που βρέθηκε στον ναό της Άρτεμης, η οποία μπορεί να μην είναι προγενέστερη του ναού, αλλά να προέρχεται από τις τελετές της θεμελίωσης του ναού και συνεπώς και η χρονολόγηση των νομισμάτων να τοποθετείτε τότε. Όπως καταλαβαίνετε οι ημερομηνίες της κυκλοφορίας των πρώτων νομισμάτων συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο έρευνας και δεν μπορούμε με ασφάλεια να στηριζόμαστε στα μέχρι τώρα συμπεράσματα. Τα νομίσματα από ήλεκτρο, της Ιωνίας χρονολογούνται περίπου στην ίδια περίοδο με αυτά της Λυδίας.

Συνοψίζοντας λοιπόν, τα πρώτα νομίσματα με την μορφή κερματοφώρου τεμαχίου εμφανίσθηκαν στην Ιωνία και τη Λυδία της μικρά Ασίας το β΄ μισό του 7ου αιώνα π.χ. και ήταν από ήλεκτρο ( φυσικό κράμα χρυσού και αργύρου από τις όχθες του πακτωλού και του έρμου ποταμού). Επάνω στο νόμισμα ήταν αποτυπωμένο το σύμβολο της πόλης ή του άρχοντα που το έκοψε από την μία πλευρά του , ενώ από την άλλη υπήρχε αποτυπωμένο ένα έγκυλο τετράγωνο, ή ορθογώνιο.

Στα μισά του 6ου αιώνα το νόμισμα κάνει την εμφάνιση του και στην ηπειρωτική Ελλάδα με πρωτοπόρο την Αίγινα. Οι πραγματικοί  πρόδρομοι του νομίσματος για τον ελλαδικό χώρο είναι οι σιδερένιοι οβελοί, οι οποίοι ήταν όμοιοι με τους μαγειρικούς οβελούς, δηλαδή τις σούβλες. Αποδίδονται στον βασιλιά του Άργους Φείδωνα. Είχαν πάχος τέτοιο ώστε κάθε χέρι να μπορεί να κρατήσει έξι συγχρόνως. Από τη λέξη <δράττω> προήλθε και η λέξη δραχμή. Από την λέξη οβελός, προήλθε και η λέξη οβολός η υποδιαίρεση δηλαδή της δραχμής.

Ο Φείδων περίπου το 570 π.χ. έκοψε στην Αίγινα τα πρώτα νομίσματα τα οποία έφεραν σαν παράσταση στον επροσθότυπο μια θαλάσσια χελώνα. Πιθανόν λόγο της μεγάλης θαλάσσιας εμπορικής δραστηριότητας που είχε η περιοχή. Όσο για τους σιδερένιους οβελούς πού μέχρι τότε χρησίμευαν σαν νόμισμα ο Φείδων τους  αφιέρωσε στη Ήρα. Ο Αριστοτέλης αναφέρει :

“ότι τον καιρό του έβλεπε κανείς στον ναό της Ήρας του Άργους μετάλλινους οβελίσκους, που ο βασιλεύς Φείδων αφιέρωσε άλλοτε. Δεν ήσαν παρά δείγματα πού χρησίμευαν για την ανταλλαγή, πριν αντικατασταθούν από τα αργυρά νομίσματα, τις χελώνες. Ο Φείδων τα εκρέμασε στο τοίχωμα, σαν ιερά λείψανα, προς μαρτυρίαν σεβασμού και εθίμων”. Οι οβελοί αυτοί σήμερα βρίσκονται στο νομισματικό μουσείο των Αθηνών.

Αργότερα ακολούθησαν το παράδειγμα της Αίγινας και άλλες πόλεις όπως η Κόρινθος με τους πόλους της (φτερωτά άλογα). Η Αθήνα έκοψε νομίσματα γύρω στο 615 π.χ., με κάποια καθυστέρηση δηλαδή σε σχέση με τις άλλες πόλεις.

Η λέξη νόμισμα έχει την ίδια ετυμολογική ρίζα με τη λέξη νόμος, πράγμα που σημαίνει ότι τα νομίσματα αναγνωρίζονταν ως προϊόν κοινωνικών συμβάσεων με δεδομένες αξίες στις συναλλαγές.

Στον αιώνα μας, η έρευνα, αντιμετώπισε τα αρχαία Ελληνικά νομίσματα, περισσότερο ως ιστορικές και αρχαιολογικές πηγές, μια και για πολλά έργα της αρχαιότητας που δεν διασώζονται σήμερα, έχουμε εικόνα για την μορφή τους μέσα από τις απεικονίσεις τους στα νομίσματα.

Τα Δρακόσπιτα της Εύβοιας

H Εύβοια, γεωλογικός και κλιματικός προμαχών της Αττικης  (οπου δια τους γνωρίζoντας πώποτε ήνθει η φαιδρά πορτοκαλέα και έθαλεν η σεμνή ελαία) προσφέρει εις απαντας, αλλα κυριως στους υψηπετεις, ευγενεις και διακεκριμενους κατοχους ενος Lifan ( τούτο δ’ εστί μηχανοκινητον δίκυκλον, κορακόμορφον, κινεζικής κατασκευης και προελευσεως, 125cc), τους κατόχους λεγω τους ευσήμως εξαντλήσαντας την δημοσιοϋπαλληλικην ιεραρχίαν και την εξωστρέφειαν αείποτε επι τριακονταετίαν και πλέον εις την ξένην διακονησαντας (και ουχί βεβαίως εις κατσικοποδάρους Φαουστίνους του ούτω καλουμένου “ευρυτέρου δημοσίου τομεα”, τους τας κερδώας πωλήσεις αει κατα νουν έχοντας)  νέας εμπειρίας, καινουργείς εντυπώσεις, τοποθεσίας αφαντάστους, τόσο ποικίλας οσον και ενδιαφερούσας.. Πρεπει ομως και ημείς οι ρέκτες, επωχούμενοι σε κακοτράχαλα υψήπεδα, φαράγγια ή πλαγιες, καταλλήλως δι’ αμπεχόνων και κρανών προστατευόμενοι, να κάνωμεν καποιαν προσπαθειαν, εξαντλούντες τας δυνατότητας του ταλαιπωρου πλήν υπομένοντος δικύκλου -ουχι διποδου, ως ο ονος, ο ιππος ή η καμηλος-  προκειμένου να  γνωρίσωμεν τας τοποθεσίας αυτας,  να τας ανακαλύψωμεν, μέ οδηγους την  πλουσίαν ιστορίαν  και μυθολογιαν της χαριτοβρύτου, ηγουν μετα πολλων χαρίτων κεκοσμημενης,  χωρας μας.  Ανάμεσον, λοιπον, εις τας πάμπολλας ενδιαφερούσας τοποθεσίας της Εύβοιας υπάρχουν καί τινες που καλύπτονται από μυστηριακούς και εως τού νύν αλύτους γρίφους!..  ναι…

Ένα τέτοιο αίνιγμα αποτελούν τα άγνωστα στους περισσότερους συμπολίτες μας ¨Δρακόσπιτα¨, που υπάρχουν διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Τα πιο σημαντικά από αυτά βρίσκονται στις δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές της Ευβοιας και κυρίως στην Νότια Ευβοια, στην περιοχή των Στύρων και στην κορυφή του όρους Οχη, στην Κάρυστο.

Μέχρι πρόσφατα, η άγρια φύση των περιοχών αυτών συντηρούσε χωριά με έναν αυθεντικό πανάρχαιο πολιτισμό. Ο κόσμος ζούσε την καθημερινή του ζωή, πιστεύοντας σε νεράιδες και δράκους, αερικά και στοιχειά της φύσης. Λέγεται μάλιστα, ότι μετά το Πάσχα, γίνονταν λιτανείες για να μην φυσάει πολύ ο άνεμος. Όλοι αυτοί οι θρύλοι που λίγο πολύ επιμένουν, είναι ένας πολιτισμικός θησαυρός που συνδέει τον άνθρωπο με τον τόπο του, αλλά και με το μακρινό παρελθόν του.

Μυθολογικά στοιχεία της Εύβοιας

Η Ευβοια εχει συνδεθεί με όλες σχεδόν τις στιγμές της Ελληνικής μυθολογίας. Ένα πλήθος από μύθους προσπαθεί να εξηγήσει και να εξυμνήσει την φύση της περιοχής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η περιοχές της Όχης, του Καβοντόρο και της Καρύστου, είναι αντίστοιχα συνδεδεμένες με τρείς Θεότητες: την Ήρα, τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα.

Από την Δευκαλίωνα και την Πύρρα που κατέφυγαν στην Αιδηψό, μέχρι τον ιδιο τον Ηρακλή, τον Κένταυρο Νέσσο και ολους τους Θεούς του Ολύμπου. Η Ευβοια είναι η αγαπημένη περιοχή του Φωτοδότη Σεληναίου Απόλλωνα. Στην περιοχή των Στύρων λατρεύονταν η Θεά Αφροδίτη, ενώ στην κορυφή του όρους Οχη, στην Καρυστία λατρεύονταν ο Δίας και η Ηρα, οπου βρίσκεται και το πιο ενδιαφέρον Δρακόσπιτο, σε υψόμετρο 1480 μέτρα.

Προς τιμή του Βορείου ανέμου γινόταν μια γιορτή-Τελετή, οπου ψαλλόταν πάνω από βωμό ενας ύμνος για να κοπάσει ο άνεμος. Επίσης στην μυθολογία είναι γνωστός ο εκατόγχειρας Βριάρεως, που αντιπροσώπευε τις θύελλες και τις τρικυμίες, εξουσίαζε τα κύματα, τους αίγες και ειχε σχέση με την περιοχή της Καρύστου, που ονομαζόταν Αιγαία.

Ιστορικά στοιχεία

Αρκετά είναι τα στοιχεία που μας αναφέρει ο Όμηρος και ο Πλούταρχος για την ιστορία της Ευβοιας. Συγκεκριμένα ο Όμηρος αναφέρεται στον λαό των Αβάντων, τολμηροί πολεμιστές, « οπισθεν κομόωντες», που σημαίνει ότι ειχαν μόνο πίσω μαλλιά, αφού ξύριζαν τα μπροστινά, για να μην πιαστούν από τον εχθρό κατά τις μάχες από αυτά.

Στην κεντρική Ευβοια κατοίκησαν οι Ίωνες, μαζί με τους Κουρήτες, που διέδωσαν στο νησί την χαλκουργία και την κατεργασία άλλων μετάλλων. Στο Βορρά κατοίκησαν οι Ελλοπιείς, και στο Νότιο τμήμα οι Δρύοπες, που ήταν Πελασγικής καταγωγής. Επίσης κατοίκησαν στο νησί και οι Λέλεγες. Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι η Ευβοια δεν κατακτήθηκε από « πολεμιστές του σιδήρου», τους Δωριείς. Αυτά τα λίγα και μόνο αναφορικά, για να καταλάβουμε την πληθώρα των ιστορικών και μυθολογικών στοιχείων που κατακλύζουν το νησί.

Εμβαθύνοντας περισσότερο ο ερευνητής, ίσως μπορέσει να συνδέσει το πάζλ των στοιχείων αυτών και να πλησιάσει πιο πολύ στο να απαντήσει στα ερωτήματα της προέλευσης, της κατασκευής και τον τρόπο χρήσεις των μεγαλιθικών αυτών κτισμάτων που λέγονται Δρακόσπιτα.

Τί είναι τα Δρακόσπιτα

Δρακόσπιτα ή Σέντια των δράκων, είναι οι κατοικίες εκείνων των υπερφυσικών όντων που έχουν διασωθεί στην λαϊκή παράδοση της Ευβοιας , αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας.

Η λέξη Δράκος, σημαίνει αυτός με το δυνατό, διαπεραστικό και επιβλητικό βλέμμα.

Ο Δράκος είναι ένα ένα ον που συναντάται στην παγκόσμια Μυθολογία και παίρνει διαφορετικές υπερφυσικές μορφές, όπως, ανθρωπόμορφοι γίγαντες, ακόμη και φτερωτά φίδια. Οι Δράκοι κατέχουν μεγάλες δυνάμεις, τόσο φυσικές όσο και πιο λεπτές και Πνευματικές. Είναι φύλακες πολλές φορές μεγάλων θησαυρών και των μυστικών της ζωής, του θανάτου, αλλά και της αθανασίας. Επίσης σαν μεγάλοι Δράκοι αναφέρονται και πολλοί Σοφοί της Ανθρωπότητας.

Ετσι και στην Λαϊκή Παράδοση της Ευβοιας εχουν διασωθεί μέχρι και σήμερα πολλές τέτοιες ιστορίες, για δράκους που ζούσαν στα πέτρινα πανάρχαια σπίτια ή σπηλιές-σέντια.

Στην Ν.Ευβοια εχουμε λοιπόν το πιο σημαντικό καταρχήν Δρακόσπιτο της Όχης, από άποψη της πιο τέλειας κατασκευής και σε σχέση με την απρόσιτη τοποθεσία οπου χτίστηκε, στην κορυφή του βουνού της Καρύστου, ανάμεσα σε ένα βραχώδες άγριο τοπίο, που σε καμιά περίπτωση δεν ενδικνύεται για κατοικία. Το αρχαίο αυτό ορθογώνιο κτίσμα με διαστάσεις 4,85 μ. Χ 9,80μ. είναι κατασκευασμένο από τεράστιους ογκόλιθους χωρίς συνδετικό κονίαμα. Η είσοδος είναι στην μεγάλη πλευρά, με το υπερθυρο λιθάρι να εχει διαστάσεις 4,00 Χ 2,05μ. και οι τοίχοι είναι τόσο χοντροί που φτάνουν το 1,40μ.

Επίσης πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος κατασκευής της στέγης, που λέγεται εκφορικός και συναντάται πολύ σπάνια, όπως στην Δήλο, (Κίνθος), στις σύραγγες της Τίρυνθας, η κεκλιμένη κατάβαση προς την Περσία κρήνη των Μυκηνών και η Μυκηναϊκή γέφυρα στο δρόμο που οδηγεί από το Ναύπλιο στην Επίδαυρο. Σε αρχαίες επίσης κατασκευές στην Ιρλανδία και στην Ιταλία. Εκφορικός είναι ο τρόπος κατασκευής, όπου οι πέτρες της οροφής εισχωρούν εσωτερικά η μία στην άλλη και σχηματίζουν ένα κατασκεύασμα που είναι σαν κλιμακωτή κόλουρη πυραμίδα.

Πολύ σημαντικό είναι το έργο του καθηγητή Νίκου Μουτσόπουλου, ο οποίος εκτός από μια λεπτομερή αρχιτεκτονική μελέτη των δρακόσπιτων, μας δίνει ακόμη περισσότερα στοιχεία, κάνοντας την μοναδική και περιορισμένη ανασκαφή που έγινε σε αυτό το 1959.

Τα ευρήματα είναι μια αρχαική επιγραφή που βρέθηκε μέσα στη γή και εξωτερικά του δρακόσπιτου της ΄Οχης. Επίσης πολυάριθμα κυάθια, αγγεία, γυάλινες χάντρες και τμήματα χάλκινων αγγείων. Ετσι τα ευρήματα και οι αναφορές κάποιων ερευνητών ότι υπήρχε στο εσωτερικό του κάποιος βωμός για τα αφιερώματα και κάποιο άγαλμα θεότητας, (πολύ πιθανόν γυναικείας θεότητας), δείχνουν ότι πράγματι η χρήση του ήταν αυτή.

Από την άλλη δεν μπορούμε να δεχτούμε, ότι τέτοιες μεγαλιθικές κατασκευές, χρησίμευαν απλώς σαν κατοικίες των λατόμων της περιοχής η ακόμη και σαν μάντρες για τα κοπάδια των αρχαίων κατοίκων. Ο Hawkins, είναι αυτός που πρώτος ανακάλυψε το δρακόσπιτο της Όχης το 1797, και ο ίδιος αναφέρει πως πρόκειται για αρχαίο ναό. Επίσης ο ερευνητής H.N. Ulrichs, μας λέει ότι το δρακόσπιτο αυτό ήταν ναός της Τελείας ΄Ηρας. Αυτό στηρίζεται τόσο στον ίδιο τον Παυσανία όσο και του σχολιαστή του Θεόκλιτου, σύμφωνα με το ότι οι Δρύοπες της Ερμιόνης λάτρευαν εκεί τον Δία και την Ήρα .

Σύμφωνα λοιπόν με τους πιο πολλούς ερευνητές η χρήση του δρακόσπιτου αυτού ήταν ενας λατρευτικός χώρος, ιερός, ενας ναός όπου και γίνονταν προσφορές-θυσίες στις αρχαίες θεότητες. Δεν γνωρίζουμε πάντως τον χρόνο που αυτό χτίστηκε και το ποιοι ήταν οι κατασκευαστές του. Αυτή η χρονολόγηση που δίνεται είναι σύμφωνα με τις ομοιότητες με παρόμοια ευρήματα, όπως των Μυκηνών . Ετσι υπάρχει η υπόθεση για τα μέσα της δεύτερης χιλιετηρίδας, αν και μερικοί ερευνητές πάνε πιο πίσω στο χρόνο, με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε χρονολογίες, που δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον ιστορικά την ανάπτυξη γνωστών Πολιτισμών. Συνεχίζει επομένως εδώ να υπάρχει ένα αίνιγμα.

Στην περιοχή των Στύρων, τα δρακόσπιτα είναι διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές και τα πιο πολλά με μεγάλες καταστροφικές επεμβάσεις από τους κατοίκους ανά εποχή. Το σύμπλεγμα των τριών δρακόσπιτων στην περιοχή Πάλλη Λάκα, είναι που διατηρείται αρκετά καλά και τα δύο από τα τρία κτίρια ακολουθούν το μοντέλο του δρακόσπιτου της Οχης, ενώ το τρίτο είναι τετραγωνικής βάσης και κλείνει πάλι με τον Εκφορικό τρόπο αλλά κυκλικά , αφήνοντας μόνο μια τρύπα στην κορυφή. Εδώ ο ερευνητής Λακρουά, αναφέρει ότι πολύ πιθανόν το τετράγωνο δρακόσπιτο να περιείχε κάποιο «θησαυρό», και στα άλλα δύο ήταν που διέμεναν οι φύλακες.

Ερευνητές όπως ο Bursian και o Welcker υποστηρίζουν πως τα τρία δρακόσπιτα της περιοχής των Στύρων ήταν ναοί αφιερωμένοι στην Τριάδα : Δήμητρα-Κόρη-Κάλυμνος, ή στον Απόλλων-Άρτεμη-Λητώ. Ακόμη κατά άλλους στην Τριάδα: Δίας-Ήρα-Ήβη. Θα αναφέρουμε κάποια ακόμη δρακόσπιτα, μόνο ονομαστικά, γιατί ο χώρος αυτής της μελέτης δεν μας επιτρέπει μεγαλύτερη ανάπτυξη.

Ετσι στην ιδια περιοχή των Στύρων υπάρχει το Δραγκό Λιμικό, το Λουμιθέλ ή Μάριζα δραγκό με διαστάσεις 6.00 Χ 21,80μ.

Το Ντάρδζα δραγκό και το πιο μικρό με διαστάσεις 3,80 Χ 4,00μ.

Το Κρόι-φτοχτ δραγκό, με διαστάσεις 3,50 Χ 12,75μ.

Το δραγκό Κατσαρό, και αρκετά ακόμη στην περιοχή της Νότιας Ευβοιας, φτάνοντας περίπου τα 20. Είναι σημαντικό εδώ να πούμε ότι τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται μέσα σε ιδιόκτητες περιοχές και χρησιμοποιούνται με καταστροφικές επεμβάσεις από τους τσοπάνηδες των περιοχών αυτών.

Τα Γραφεια Οικονομικων & Εμπορικων Υποθεσεων και το Εξαγωγικο Marketing

Τα Γραφεια Οικονομικων και Εμπορικων Υποθεσεων ( Γραφεια ΟΕΥ) των ανα των κοσμο διπλωματικων Αρχων της χωρας μας είναι πενηντα οκτω και αποτελουν ένα δικτυο που σκοπο εχει την προώθηση των ελληνικων οικονομικων συμφεροντων στο εξωτερικο, με επι μερους δραστηριοτητες που περιλαμβανουν, μεταξυ αλλων, τις εξαγωγες ελληνικων προϊοντων και υπηρεσιων, την προσελκυση επενδυσεων, την οικονομικη και τεχνολογικη συνεργασια μεταξυ των ημεδαπων και των αλλοδαπων επιχειρησεων, την παροχη οικονομικων πληροφοριων για τις περιοχες αρμοδιοτητας τους κ.λ.π.

Τα Γραφεια ΟΕΥ εμπλεκονται σε μεγαλο βαθμο στην προσπαθεια της όποιας ελληνικης εταιρειας να προσεγγυσει τις αγορες του εξωτερικου, παρεχοντας πληροφοριες αναγκαιες για την δομηση του εξαγωγικου της Marketing.

Οι αρχές, τωρα, και τεχνικές του Marketing είναι ίδιες ανεξάρτητα από τη χώρα που εφαρμόζονται. Η μόνη διαφορά είναι ο βαθμός πολυπλοκότητας που παρουσιάζει το Εξαγωγικό Marketing σε σχεση με το Marketing που αφορα στην εσωτερικη αγορα.

Και οι πληροφοριες που προσφερουν τα Γραφεια ΟΕΥ στις ελληνικες εταιρειες που θα ηθελαν να ξεκινησουν να δραστηριοποιουνται στο εξωτερικο ή στην δεδομενη αγορα του εξωτερικου (δομες αγορας αρμοδιοτητας τους, στατιστικα στοιχεια, νομοθετικο πλαισιο, πινακες πιθανων συνεργατων, εισαγωγεων, διανομεων, επιχειρηματικες αποστολες, συμμετοχη σε διεθνεις εκθεσεις, θεσμικοι επενδυτες κ.λ.π.) αφορουν σε ολες τις πτυχες του Εξαγωγικου Marketing:

1. στην Διαδικασία του Εξαγωγικού Marketing
2. στην Ανάλυση και Προσαρμογή του προϊόντος/της υπηρεσίας για εξαγωγή
3. στην Διαδικασίες τιμολόγησης
4. στην Έρευνα Αγοράς
5. στην Διείσδυση στις Αγορές του Εξωτερικού, και τελος
6. στην Διαφήμιση –Επικοινωνία

Θα πρεπει εδώ να αναφερθουν οι δεκα σημαντικοτεροι κλαδοι των εξωστρεφων ελληνικων προϊοντων, που φυσικα ποικιλουν κατά γεωγραφικη περιοχη (π.χ. στην Υποσαχαρικη Αφρικη προεχουν τα φαρμακευτικα προϊοντα και ο ιατρικος εξοπλισμος), και που είναι:

• Τρόφιμα νωπα και συντηρημενα
• Ενέργεια/ΑΠΕ/ Πράσινες Τεχνολογίες
• Δομικά υλικά
• Κατασκευές
• Τουρισμός
• Υγεία – Φαρμακευτικά Προϊόντα – Ιατρικός Εξοπλισμός
• Συσκευές – Μηχανολογικός & Βιομηχανικός εξοπλισμός
• Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών
• Ποτά (αλκοολούχα και μη)
• Καλλυντικά

Περισσοτερο αναλυτικα, τα Γραφεια ΟΕΥ μπορουν να βοηθησουν:

   στην διαδικασία του Εξαγωγικού Marketing

1.1. Ανάλυση πλεονεκτημάτων ––μειονεκτημάτων:

Διερεύνηση δυνατοτήτων της επιχείρησης (management-παραγωγής-τεχνικές)… Ανάληψη απόφασης για ξεκίνημα εξαγωγών… Καθορισμός στόχων εξαγωγικής πολιτικής.

1.2. Ανάλυση και καθορισμός προϊόντων-υπηρεσιών κατάλληλων για εξαγωγη:

Καταλληλότητα προϊόντων που ήδη υπάρχουν για τις αγορές του εξωτερικού… απαιτούμενες προσαρμογές στο προϊόν, στην συσκευασία, στις ετικέττες…

1.3. Ανάλυση πιθανών αγορών-στόχων κατάλληλων για εξαγωγές:

Αρχικός περιορισμός πιθανών αγορών-στόχων με κριτήρια όπως το κλίμα, η γεωγραφική απόσταση, η γλώσσα, τα βασικά πολιτιστικά στοιχεία, οι νομικές δεσμεύσεις και οι εμπορικοί φραγμοί.

1.4. Αξιολόγηση και ταξινόμηση των επιλεγμένων αγορών αγορών-Στόχων:

Ταξινόμηση των χωρών που επιλέχθηκαν σύμφωνα με κριτήρια όπως π.χ. το μέγεθος της αγοράς, η οικονομική ανάπτυξη, αγοραστική δύναμη των κατοίκων, ευκολία εισόδου στην αγορά, ανταγωνισμός κ.α.

1.5. Ανάλυση σε βάθος των επιλεγμένων αγορών:

Μετά την πρώτη επιλογή χωρών ως αγορές-στόχοι και την ταξινόμηση αυτών, ακολουθεί διεξοδική έρευνα των χωρών αυτών, προκειμένου όχι μόνο να εντοπιστούν οι ανάγκες, αλλά και να διαμορφωθεί μία επιτυχημένη στρατηγική προώθησης.

1.6. Σχεδιασμός Προγραμμάτων Marketing:

Μετά την επιλογή της/των αγορών-στόχων ακολουθεί η επιλογή της στρατηγικής του εξαγωγικού Marketing. Οι στόχοι του εξαγωγικού Marketing θα πρέπει να απαντούν στις παρακάτω ερωτήσεις οι οποίες αφορούν στο μίγμα του Marketing.

Α. Προϊόν: Τι προσαρμογές ή τροποποιήσεις είναι απαραίτητες να γίνουν στο ίδιο το προϊόν ή τη συσκευασία προκειμένου να γίνει αποδεκτό στην αγορά που επιλέχθηκε;

Β. Τιμή: Ποιο είναι το νεκρό σημείο για πωλήσεις σε διαφορετικά επίπεδα τιμής; Πρέπει να εφαρμοστεί μία στρατηγική πλήρους ή οριακού κόστους; Ποια είναι η στρατηγική τιμής σε σχέση με τον ανταγωνισμό;

Γ. Διανομή: Ποια δίκτυα θα χρησιμοποιηθούν για να προσεγγιστεί ο τελικός καταναλωτής; Ποιες λειτουργίες διανομής πρέπει να εφαρμοστούν και από ποιον;

Δ. Προβολή/Προώθηση: Ποιο είναι το κοινό-στόχος, ποιοι οι καταναλωτές, τελικοί χρήστες και ποιοι οι ενδιάμεσοι; Τι πρέπει να τους γνωστοποιηθεί και με ποιοι μέσο; Τι χρειάζεται για την ενίσχυση των πωλήσεων του προϊόντος;

1.7. Εφαρμογή -Εκτέλεση Προγράμματος Marketing και έλεγχος  αποτελεσμάτων:

Α. Εφαρμογή : Μετά την έρευνα και τον σχεδιασμό ακολουθεί η εφαρμογή των προγραμμάτων. Ωστόσο, η επιχείρηση οφείλει να διερευνά διαρκώς το περιβάλλον προκειμένου να αντιμετωπιστούν εγκαίρως απρόβλεπτες καταστάσεις.

Β. Έλεγχος : Η εφαρμογή των προγραμμάτων πρέπει να συγκρίνεται με τις προβλέψεις, να ελέγχονται οι οποιεσδήποτε αποκλίσεις και να λαμβάνονται τα απαραίτητα διορθωτικά μέτρα.

         στην ανάλυση/προσαρμογή   προϊόντος/ υπηρεσίας για εξαγωγή

Βασικά ερωτήματα για τον επιχειρηματία:

• Μπορεί το προϊόν/υπηρεσία που παραγει να θεωρηθούν ικανά για εξαγωγή και να πουληθούν με επιτυχία;
• Ποιες τροποποιήσεις είναι αναγκαίες για το προϊόν, την κατασκευή ή τη σύνθεση των υλικών του, τη λειτουργικότητα, τη συσκευασία του;
• Πως μπορούν να πραγματοποιηθούν οι απαραίτητες αλλαγές και με ποιο τρόπο να ελεγχεί την αποδοχή του τροποποιημένου προϊόντος;
• Ποιες είναι οι ευκαιρίες που μπορεί να παρουσιαστούν όσον αφορά στην εξαγωγή νέων προϊόντων;
• Σε μακροχρόνια βάση θα συνεχίσει το προϊόν να είναι επιτυχημένο και κερδοφόρο;

(α) Διερεύνηση της εξαγωγικής καταλληλότητας

Η καταλληλότητα και η δυνατότητα προσάρμοσης ενός προϊόντος στις εξαγωγικές απαιτήσεις στηρίζεται σε δύο κυρίως σημεία:

1.   Υπάρχει το απαραίτητο ενδιαφέρον από τον έμπορο της χώρας εισαγωγής να χρησιμοποιήσει το προϊόν του εξαγωγέα;

2.    Θα γίνει το προϊόν αποδεκτό και θα αγοραστεί από τους τελικούς καταναλωτές;

Οι μέθοδοι και οι τεχνικές ελέγχου της εξαγωγικής καταλληλότητας ενός προϊόντος είναι περίπλοκες, πολυδάπανες και χρονοβόρες διαδικασίες.

Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε μερικά βασικά βήματα για ένα τέτοιο πρόγραμμα:

• Για το ίδιο το προϊόν μελέτη και καταγραφή των ανταγωνιστικών προϊόντων: τεχνικά χαρακτηριστικά, εκτίμηση της ποιότητας και νομική κατοχύρωση.
• Για τη συσκευασία/παρουσίαση: τεχνικά χαρακτηριστικά, ελκυστικότητα, στοιχεία ταυτότητας, πληροφορίες, παροχή υπηρεσιών.
• Για τη διάρθρωση τιμών: τιμές καταναλωτή, τιμές εμπορίου.
• Για την αποδεκτικότητατου εμπορίου: μέγεθος και διαστάσεις προϊόντος, συσκευασία, τιμή πώλησης, χρηματικά περιθώρια και κίνητρα σε αυτούς που συμμετέχουν στη διαδικασία διακίνησης και εμπορίας.

(β) Πρόγραμμα σχεδιασμού προϊόντος

• Αντικείμενο σχεδιασμού -αλλαγές και βελτιώσεις που είναι απαραίτητες στο ίδιο το προϊόν, την παρουσίαση του και τη συσκευασία του.
• Οργάνωση -ποιος θα έχει την ευθύνη για την εφαρμογή του προγράμματος, ενδεχόμενο χρησιμοποίησης ειδικών συμβούλων ως εξωτερικών συνεργατών και πιθανή συνεργασία μεταξύ εξαγωγέα και εισαγωγέα.
• Σχεδιασμός και προϋπολογισμός -κατάρτιση λεπτομερούς χρονοδιαγράμματος με σαφή χρονικά όρια, ώστε να προσαρμοστεί ανάλογα το ύψος της απαιτούμενης δαπάνης για το πρόγραμμα επανασχεδιασμού.
• Εκτέλεση -η εκτέλεση μπορεί να εφαρμόζεται κατά στάδιο, κάτι που επιτρέπει μία συνεχή και προοδευτική επιθεώρηση.
• Επαλήθευση -σειρά από τεστ σε εμπορικό και καταναλωτικό επίπεδο

         στις διαδικασίες τιμολόγησης

Οι βασικές αρχέςκαθορισμού της τιμής σε μια αγορά του εξωτερικού είναι ίδιες με αυτές στον καθορισμό της τιμής στην αγορά εσωτερικού, με τη διαφορά ότι οι παράγοντες που θα πρέπει να υπολογίσει κανείς είναι πιο πολύπλοκοι.

Η τιμολογιακή πολιτική που θα ακολουθηθεί επηρεάζεται (α) από την ίδια την επιχείρηση, (β) από διάφορες συνθήκες που επικρατούν στην ξένη χώρα, όπως και (γ) από ιδιαίτερους παράγοντες του περιβάλλοντος.

1.    Παράγοντες που έχουν σχέση με την επιχείρηση:

• Στρατηγικοί στόχοι
• Στρατηγική Marketing
• Δομή του κόστους

2.      Παράγοντες που έχουν σχέση με το προϊόν:

• Στάδιο κύκλου ζωής του προϊόντος
• Ποιότητα προϊόντος
• Κόστος μεταφοράς
• Χρηματοδότηση

3.       Παράγοντες της ξένης αγοράς:

• Χαρακτηριστικά των καταναλωτών (αγοραστική δύναμη)
• Ανταγωνισμός
• Ειδικά κόστη Marketing
• Δομή καναλιών διανομής

4.       Περιβαλλοντολογικοί παράγοντες:

• Μακροοικοινομικοί παράγοντες
• Νομικό πλαίσιο -Δασμοί
• Κυβερνητικες παρεμβάσεις

Τα βασικά στάδιαστη διαδικασία τιμολόγησης είναι:

• Ανάλυση κόστους -άμεση εργασία και υλικά, έμμεση εργασία, υλικά και έξοδα, γενικά και διοικητικά πάγια.
• Ανάλυση αγοράς -επίπεδα τιμών και περιθώρια κέρδους, παράγοντες προσφοράς και ζήτησης και συνθήκες ανταγωνισμού.
• Προσδιορισμός ορίων τιμής -λαμβάνοντας υπόψη τι είναι διατεθειμένος να πληρώσει ο τελικός καταναλωτής και ποια είναι τα συνολικά έσοδα και περιθώρια των εισαγωγέων.
• Καθορισμός αντικειμενικών στοιχείων τιμολόγησης -κόστος, ύψος πωλήσεων (στόχος/πρόβλεψη), επίπεδο τιμής της αγοράς, θέση στην αγορά, στόχοι Marketing.
• Υπολογισμός διάρθρωσης της τιμής -δίνει μία εικόνα όλων των προσαυξήσεων του κόστους και πρέπει να γίνει προτού δοθούν οι τιμές στον συνεργαζόμενο εισαγωγέα.
• Καθορισμοί τιμών και όροι πώλησης -διαφήμιση των εξαγωγών, προμήθεια αντιπροσώπου, τραπεζικό κόστος, ασφάλιση, τελωνειακοί δασμοί.

        στις Έρευνα Αγοράς

«Η διαδικασία συγκέντρωσης και επεξεργασίας στοιχείων και πληροφοριών με σκοπό τη διερεύνηση (α)των προοπτικών ενός ή περισσοτέρων προϊόντων ( β) τον τρόπο αύξησης των πωλήσεων ενός ή περισσοτέρων προϊόντων.»

Η έρευνα αγοράς μπορεί να πάρει πολλές μορφές, από ανεπίσημη και με συγκέντρωση πληροφοριών από δευτερογενής πηγές (desk research) σε επιστημονικά σχεδιασμένη με συλλογή πληροφοριών από πρωτογενής πηγές (field research).

Βασικά Στάδια μίας Έρευνας Αγοράς:

• Καθορισμός του προβλήματος
• Προσδιορισμός των Υποθέσεων που θα διερευνηθούν
• Προσδιορισμός της Μεθοδολογίας-Σχεδιασμός της Έρευνας
• Συλλογή των αναγκαίων δεδομένων
• Ανάλυση και Ερμηνεία των στοιχείων
• Προετοιμασία της γραπτής έκθεσης-Παρουσίαση

        στην διείσδυση στις αγορές του εξωτερικού

Οι κύριες μέθοδοι-πολιτικές καθορισμού αγορών στο εξωτερικό είναι δύο:

· Παθητική πολιτική,δηλαδη η επιχείρηση περιμένει με παθητικό τρόπο να λάβει παραγγελίες από πελάτες του εξωτερικού χωρίς μεθοδευμένες ενέργειες, επιλέγοντας κατά αυτόν τον τρόπο τις αγορές του εξωτερικού για τα προϊόντα τους.

· Ενεργητική πολιτική,  δηλαδη η επιχείρηση είναι δραστήρια στην προσέλκυση ξένων πελατών καθώς και στην τμηματοποίηση της αγοράς του εξωτερικού. Η πολιτική που ακολουθείται είναι συστηματική και απαιτεί προσωπικό με γνώσεις για το διεθνές περιβάλλον και τη διεθνή αγορά των προϊόντων της επιχείρησης.

Οι κύριοι τρόποι  εισόδου στην αγορά του εξωτερικού είναι:

• Εξαγωγή μέσω τρίτων – υπαγεται  στην Εμεση Εξαγωγη (Ε/Ε)
• Απευθείας εξαγωγή – υπαγεται στην Αμεση Εξαγωγη  (Α/Ε)
• Συμφωνίες με τοπικούς αντιπροσώπους – υπαγεται ατην Εμεση Εξαγωγη (Ε/Ε)
• Καθορισμός Έλληνα ή τοπικού υπεύθυνου προώθησης των πωλήσεων – υπαγεται στην Εμεση Εξαγωγη (Ε/Ε)
• Χρησιμοποίηση τοπικού διανομέα – υπαγεται στην Εμεση Εξαγωγη (Ε/Ε)
• Δημιουργία τοπικού γραφείου ή υποκαταστήματος – υπαγεται στην Αμεση Εξαγωγη (Α/Ε)
• Δημιουργία θυγατρικής εταιρίας ή μεικτής εταιρίας – υπαγεται στην Αμεση Εξαγωγη (Α/Ε)
• Licensing σε τοπικές εταιρίες –Franchising σε επίπεδο λιανικής – υπαγεται στην Αμεση Εξαγωγη (Α/Ε)
• Επένδυση σε επίπεδο παραγωγής και διανομής – υπαγεται στην Αμεση Εξαγωγη (Α/Ε)

Πλεονεκτήματα – Μειονεκτήματα Έμμεσης  Εξαγωγής (Ε/Ε)

• Μικρό  κόστος επένδυσης και ρίσκου
• Έλλειψη  ελέγχου και άγνοια πελατών
• Επιπλέον γνώσεις, επαφές και εμπειρίες τρίτων
• Η εικόνα του προϊόντος είναι αυτή που δίνει ο τρίτος
• Ανάληψη εξαγωγικών διαδικασιών
• Κατανομή του ενδιαφέροντος σε πολλά προϊόντα
• Περιορισμένη δέσμευση
• Μη ελεγχόμενες τιμές / περιθώρια κέρδους

Πλεονεκτήματα – Μειονεκτήματα   Άμεσης  Εξαγωγής (Α/Ε)

• Καλύτερη επαφή με την αγορά και τους τελικούς καταναλωτές
• Μεγάλο κόστος επένδυσης και ρίσκου
• Δυνατότητα ελέγχου
• Μακροχρόνια δέσμευση της επιχείρησης στη συγκεκριμένη χώρα
• Δυνατότητα μεγαλύτερης εισόδου στην εν λόγω αγορά
• Χρηματοδότηση και ε κπαίδευση πωλητών της επιχείρησης

      στην Διαφήμιση – Επικοινωνία

• Η προβολή-επικοινωνία στο εξαγωγικό Marketing περιλαμβάνει την διαφήμιση, τις προσωπικές πωλήσεις, τις προωθητικές ενέργειες και τις δημόσιες σχέσεις.
• Τα ειδικά χαρακτηριστικά της αγοράς-στόχου, το ίδιο το προϊόν / υπηρεσία, οι ειδικές συνήθειες των τελικών καταναλωτών, οι στόχοι της διαφημιστικής εκστρατείας και ο διαφημιστικός προϋπολογισμός αποτελούν τη βάση για την επιλογή των αναγκαίων μέσων μαζικής επικοινωνίας.
• Τα βασικότερα μαζικά μέσα επικοινωνίας που έχει στη διάθεση της μία επιχείρηση για να προωθήσει/προβάλλει τα προϊόντα της στο εξωτερικό είναι τα εξής: περιοδικά, εφημερίδες, ραδιόφωνο, χρηματοδότηση γεγονότων, σύμβολα της επιχείρησης.
• Επιπλέον, πέρα από τα ΜΜΕ υπάρχουν οι εμπορικές εκθέσεις, οι δημόσιες σχέσεις, οι προσωπικές πωλήσεις, και οι διάφορες προωθητικές ενέργειες που εφαρμόζονται παράλληλα με σκοπό την ενίσχυση των πωλήσεων.

---

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ :   Στοιχεια Marketing

Εμπειρικη προσεγγυση:

· Η διαδικασία σχεδιασμού και εκτέλεσης της σύλληψης, τιμολόγησης, προβολής και διανομής ιδεών, αγαθών και υπηρεσιών, έτσι ώστε να δημιουργηθούν συναλλαγές που να ικανοποιούν τους σκοπούς και τις ανάγκες των ατόμων και των οργανισμών

· Η επίτευξη των στόχων μίας επιχείρησης μέσα από την καλύτερη ικανοποίηση των αναγκών των πελατών της συγκριτικά με τον ανταγωνισμό

· Η διαδικασία αναγνώρισης, πρόληψης και ικανοποίησης των αναγκών και απαιτήσεων των πελατών με τρόπο επικερδή για την επιχείρηση»

Μίγμα Marketing (Marketing mix – 4 P: product, place, promotion, price)

Τα καθοριστικά στοιχεία της στρατηγικής του Marketing:

1. Προϊόν (product)
2. Διανομή (place)
3. Προβολή (promotion)
4. Τιμολόγηση (price)

Προϊόν –τα τεχνικά και συμβολικά χαρακτηριστικά του αγαθού που ικανοποιούν συγκεκριμένες ανάγκες συγκεκριμένης αγοράς-στόχου:

• Σύνθεση
• Συστατικά
• Οφέλη
• Λειτουργίες
• Παρουσίαση
• Συσκευασία-ετικέτες

Διανομή –αποφάσεις που αφορούν τα δίκτυα διανομής, τον τρόπο μεταφοράς των αγαθών και την τοποθεσία των σημείων πώλησης των αγαθών:

• Τύποι και ποσότητες
• Επιλογή δικτύων –ενδιάμεσων
• Συνθήκες πώλησης
• Λειτουργίες διανομής
• Γεωγραφική κάλυψη

Προβολή /Προώθηση –η επιτυχημένη επικοινωνία με την αγορά-στόχο και η ενίσχυση της εικόνας του προϊόντος:

• Ανάπτυξη μηνύματος
• Επιλογή διαφόρων Μέσων (ραδιόφωνο, εφημερίδες, τηλεόραση, κτλ.)
• Δραστηριότητες προώθησης πωλήσεων (εκθέσεις, δείγματα, διαγωνισμοί, εκπτώσεις, προσφορές, κτλ.)
• Υπηρεσίες υποστήριξης προϊόντος (δημόσιες σχέσεις, χορηγίες, κτλ.)

Τιμή –η διάρθρωση της τιμής εκείνης που δέχεται να πληρώσει η αγορά-στόχος για την ωφέλεια που προσδοκά ότι θα αποκομίσει:

• Δομή –ύψος τιμών
• Περιθώρια
• Εκπτώσεις
• Όροι πληρωμής

Εύβοια (Negroponte)

Στο Μεσαίωνα, το νησί της Εύβοιας αλλά και η πρωτεύουσά του Χαλκίδα ήταν γνωστά στους Λατίνους με το όνομα “Negroponte”. Σύμφωνα με την Partitio Terrarum Imperii Romanie    (συνθήκη διανομής των εδαφών της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας), το κεντρικό τμήμα της Εύβοιας επιδικάσθηκε στο λατίνο βασιλιά της Θεσσαλονίκης Βονιφάτιο Μομφερρατικό (1204-1207). Ο Βονιφάτιος κατέκτησε το νησί και το παραχώρησε ως φέουδο στο φλαμανδό ευγενή Ιάκωβο d’ Avesnes (1204), ο οποίος έκτισε το κάστρο της Χαλκίδας και εγκατέστησε σε αυτό φρουρά. Μετά το θάνατο του Ιακώβου (πριν τον Αύγουστο του 1205), το νησί παραχωρήθηκε από το Βονιφάτιο σε τρεις βαρόνους από τη Βερόνα της Ιταλίας: το Ravano dalle Carceri, τον Giberto dalle Carceri και τον Pecoraro da Mercanuovo.

Οι τρεις βαρόνοι ονομάσθηκαν τριτημόριοι (terzieri, terciers ή τερτσέρια), καθώς ο καθένας τους έλαβε το 1/3 της νήσου, δηλαδή μία από τις τρεις βαρονίες στις οποίες χωρίσθηκε η Εύβοια: το βόρειο τμήμα, με πρωτεύουσα τον Ωρεό (terzero del Rio), το κεντρικό, με πρωτεύουσα -κοινή και για τους τρεις βαρόνους- τη Χαλκίδα (terzero della Clissura, Terzerius a clesura ultra) και το νότιο, με πρωτεύουσα την Κάρυστο (terzero di Caristo). Γύρω στα τέλη του 1208, ο Ravano dalle Carceri έγινε κύριος ολόκληρου του νησιού. Τιτλοφορούνταν, πλέον, sires de Nigrepont (κύρης της Εύβοιας) και λίγο αργότερα, το 1210 και το 1212, dominus Nigropontis (κύριος της Εύβοιας) ή dominus insulae Nigropontis (κύριος του νησιού της Εύβοιας).

Ο Ravano τάχθηκε υπέρ των λομβαρδικής καταγωγής ευγενών της Θεσσαλονίκης στον αγώνα τους εναντίον του λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης (1207-1209). Για να αντιμετωπίσει την πολιτική απομόνωση του νησιού του, που προκάλεσε η προσωπική του εμπλοκή στο στασιαστικό κίνημα των ευγενών της Θεσσαλονίκης, συνήψε, το Μάρτιο του 1209, συνθήκη συμμαχίας με τη Βενετία, με την οποία αναγνώριζε τη βενετική επικυριαρχία στην Εύβοια. Με τη συνθήκη του Μαρτίου του 1209, η Βενετία αποκτούσε σημαντικά εμπορικά προνόμια στο νησί. Λίγο καιρό αργότερα διορίστηκε ο πρώτος βενετός βάιλος (bailus), ο οποίος διοικούσε τις παροικίες που διατηρούσαν οι συμπατριώτες του στο νησί, ως αντιπρόσωπος του δόγη. Στις 20 Μαΐου του 1209, ο Ravano αναγνώρισε και την επικυριαρχία του λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, του οποίου έγινε λίζιος φεουδάρχης. Αργότερα, πιθανόν το 1248, η επικυριαρχία της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης στην Εύβοια μεταβιβάσθηκε στον πρίγκιπα της Αχαΐας (1246-1278). Ωστόσο, η εξάρτηση του νησιού από τον πρίγκιπα της Αχαΐας παρέμεινε ουσιαστικά θεωρητική, όπως και η προηγούμενη εξάρτησή του από το λατίνο αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης.
Μετά το θάνατο του Ravano dalle Carceri, το 1216, ο τότε βενετός βάιλος Pietro Barbo παρενέβη ενεργά στη διαμάχη των έξι συγγενών του Ravano που διεκδικούσαν την κληρονομιά του, μοιράζοντας το νησί σε έξι μέρη (εκτημόρια). Ο βενετός βάιλος έγινε, σταδιακά, ο πραγματικός διοικητής ολόκληρου του νησιού. Η Εύβοια αναγνώρισε την πλήρη υποταγή της στους Βενετούς, όταν στο περιθώριο της διαμάχης των τριτημόριων αρχόντων της με τον πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμο Β’ Βιλλεαρδουίνο, οι τριτημόριοι συνήψαν, στις 14 Ιουνίου του 1256, συμφωνία με τους Βενετούς, με την οποία αναγνώριζαν τη Βενετία ως μοναδικό επικυρίαρχό τους.
Ο Γουλιέλμος είχε παρέμβει ως επικυρίαρχος των τριτημόριων της Εύβοιας, διεκδικώντας την κληρονομική μεταβίβαση του μισού τριτημόριου του Ωρεού, το οποίο ανήκε στη σύζυγό του Carintana dalle Carceri, που είχε στο μεταξύ πεθάνει. Μεταξύ του Γουλιέλμου και των τριτημόριων αρχόντων της Εύβοιας ξέσπασε έντονη διαμάχη, που κορυφώθηκε με τη μάχη στο Καρύδι το 1258, όπου ο πρίγκιπας της Αχαΐας νίκησε τους αντιπάλους του. Η διαμάχη διευθετήθηκε, τελικά, με τη συνθήκη του 1262.
Άμεσα συνδεδεμένος με τη διεκδίκηση του μισού τριτημόριου του Ωρεού είναι ο χάλκινος οβολός που φέρει την επιγραφή G(ULIELMUS) P(RINCEPS) AC(HAIE) (Γουλιέλμος Πρίγκιπας της Αχαΐας) + NEGRIP(ONTE) (Χαλκίδας). Το νόμισμα χρονολογείται τον πρώτο καιρό της διαμάχης του πρίγκιπα της Αχαΐας με τους τριτημόριους της Εύβοιας (1255-1256). Στην οπίσθια όψη του νομίσματος έχει χαραχθεί ο λατινικός αριθμός ΙΙΙ, που θεωρείται ότι δηλώνει την ιδιότητα του Γουλιέλμου ως τριτημόριου της Εύβοιας.

Η συμβολή των βενετών βάιλων στην αμυντική θωράκιση του νησιού υπήρξε σημαντική σε περιόδους επιθέσεων εξωτερικών εχθρών, μολονότι η Βενετία δεν ήταν πάντοτε σε θέση να προσφέρει σημαντική στρατιωτική βοήθεια στους τριτημόριους. Ενδεικτικά αναφέρονται η επίθεση του πρίγκιπα της Αχαΐας το 1258, οι επιχειρήσεις του ιππότη της Καρύστου Λικαρίου (Licario), κατά τις οποίες (1264-1280) κατέλαβε φρούρια του νησιού με την υποστήριξη από το 1271 των Βυζαντινών, και οι τουρκικές ναυτικές επιθέσεις του 14ου αιώνα. Στο βενετό βάιλο απέδιδαν όρκο πίστης οι λομβαρδοί εκτημόριοι αλλά και οι έλληνες ευγενείς, αναγνωρίζοντας με αυτό τον τρόπο τη Βενετία ως κυρίαρχη δύναμη στο νησί. Οι λομβαρδοί εκτημόριοι είχαν πρωτεύουσά τους τη Χαλκίδα, η οποία αποτελούσε έδρα του λομβαρδού δικαστή (podesta).
Γύρω στα τέλη του 1317 και τις αρχές του 1318, η Κάρυστος κατακτήθηκε από τον καταλανό Don Alfonsus Fadrique, γενικό επίτροπο του δουκάτου των Αθηνών και νόθο γιο του Φρειδερίκου Β’, βασιλιά της Σικελίας (1295-1337). Το 1319, οι Καταλανοί συνήψαν συνθήκη με τους Βενετούς, που ανανεώθηκε το 1321, σύμφωνα με την οποία ο Don Alfonsus διατηρούσε υπό την εξουσία του την Κάρυστο. Η επίσημη κυριαρχία της Βενετίας επεκτάθηκε προοδευτικά σε ολόκληρη την Εύβοια. Το 1342, η Βενετία αγόρασε το φρούριο των Αρμένων (Larmena) και το 1365 την Κάρυστο. Γύρω στο 1350, στο πλαίσιο του τρίτου Βενετογενουατικού πολέμου, η Χαλκίδα δέχτηκε την επίθεση των Γενουατών, οι οποίοι λεηλάτησαν και πυρπόλησαν την πόλη. Το 1390, με το θάνατο του κληρονόμου του τελευταίου τριτημόριου της Εύβοιας Γεωργίου Γ’ Ghisi, το νησί περιήλθε εξολοκλήρου στη Βενετία..

Eκκλησιαστική οργάνωση

Το 1208, ο ορθόδοξος επίσκοπος της Εύβοιας, ο οποίος αμέσως μετά τη λατινική κατάκτηση δήλωσε υποταγή στη Ρώμη και αναγνώρισε το λατίνο αρχιεπίσκοπο της Κωνσταντινούπολης, καθαιρέθηκε και αντικαταστάθηκε από λατίνο επίσκοπο. Η Εύβοια ήταν οργανωμένη αρχικά στις λατινικές επισκοπές Χαλκίδας, Καρύστου, Ωρεών και Αυλώνος. Αργότερα, το 1222, οι λατινικές επισκοπές Καρύστου, Ωρεών και Αυλώνος συγχωνεύθηκαν με της Χαλκίδας και αποτέλεσαν μία επισκοπή με έδρα τους την πόλη αυτή. Μετά το 1239, ανασυστάθηκε η επισκοπή Αυλώνος, εξαιτίας έντονης διαμαρτυρίας των κατοίκων της περιοχής. Στην επισκοπή Αυλώνος περιλαμβανόταν η νότια Εύβοια, ενώ το υπόλοιπο τμήμα του νησιού ανήκε στη δικαιοδοσία του επισκόπου Χαλκίδας. Και οι δύο επίσκοποι του νησιού υπάγονταν εκκλησιαστικά στο λατίνο αρχιεπίσκοπο Αθηνών.

Ωστόσο, η επισκοπή Χαλκίδας απολάμβανε προνομιακής μεταχείρισης, ως έδρα του τιτουλάριου λατίνου πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης, μετά την ανακατάληψη της Πόλης από τους Βυζαντινούς (1261). Ο ορθόδοξος κλήρος του νησιού παρέμεινε πρακτικά ακέφαλος, καθόλη τη διάρκεια της Λατινοκρατίας στην Εύβοια. Στην πρωτεύουσα του νησιού, τη Χαλκίδα, υπήρχε από το 1211 η εκκλησία του Αγίου Μάρκου, που υπαγόταν στην εκκλησία του San Giorgio Maggiore της Βενετίας. Στην Εύβοια είχαν εγκατασταθεί από νωρίς Δομινικανοί, Φραγκισκανοί και Κιστερκιανοί μοναχοί καθώς και Ναΐτες ιππότες.

Στοιχεία για την οικονομική ζωή

Το Regno di Negroponte (βασίλειο της Εύβοιας), όπως ονομαζόταν η Εύβοια μετά την υπαγωγή της στη βενετική κυριαρχία, αναδείχθηκε σε σημαντικό κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, μέσω του οποίου διακινούνταν προϊόντα όπως σιτάρι, αλάτι, σταφίδα και ξυλεία. Το νησί λειτουργούσε παράλληλα ως τόπος συγκέντρωσης και αποθήκευσης υφασμάτων, μεταξωτών, μάλλινων και βαμβακερών, που έφθαναν εκεί από τις χώρες της δυτικής Ευρώπης.

Στην Εύβοια είχαν διοριστεί δύο βενετοί δικαστές καθώς και τρεις σύμβουλοι, που αργότερα μειώθηκαν στους δύο, επιφορτισμένοι με την είσπραξη των φόρων. Ενδεικτικό της μεγάλης βενετικής επιρροής στις οικονομικές συναλλαγές του νησιού είναι το γεγονός ότι ίσχυαν βενετικά μέτρα και σταθμά. Στην κατοχή της Βενετίας ανήκαν, ήδη από το 1211, η εκκλησία του Αγίου Μάρκου, σπίτια, καταστήματα και μια πλατεία γύρω από αυτή, μαζί με σπίτια και γαιοκτησίες σε άλλα μέρη της πόλης.

Kοινωνική διαστρωμάτωση

Οι συχνές πειρατικές επιθέσεις στα παράλια του νησιού και οι λοιμοί, όπως οι επιδημίες πανώλης, το 1375-1376, αποτέλεσαν τους κύριους παράγοντες πληθυσμιακής μείωσης. Από την άλλη, στη διάρκεια του 14ου αιώνα, η συρροή στο νησί προσφύγων από περιοχές που είχαν κατακτηθεί -ή κινδύνευαν να κατακτηθούν- από μη Λατίνους, οδήγησε σε πληθυσμιακή αύξηση.

Με την κατάκτηση των Θηβών και της Λιβαδειάς από τους Ναβαραίους, το 1379-1380, πολλοί κάτοικοι της Βοιωτίας, όχι μόνο Φράγκοι αλλά και Έλληνες, αναζήτησαν καταφύγιο στην Εύβοια, αλλάζοντας έτσι τη δημογραφική εικόνα του νησιού. Η Βενετία ενθάρρυνε επιπλέον την εγκατάσταση στη βενετική συνοικία της Χαλκίδας “ελεύθερων” ατόμων, από άλλες περιοχές της Ρωμανίας, στους οποίους παρείχε από το 1340 τη βενετική υπηκοότητα.

Η κοινωνία της Εύβοιας ήταν διαρθρωμένη σε τρεις ομάδες: α) τους πλούσιους λατίνους ευγενείς, β) τους ελεύθερους γαιοκτήμονες, μεταξύ των οποίων και Έλληνες, και γ) τους έλληνες μικροκαλλιεργητές και δουλοπάροικους. Εκτός από το ντόπιο ελληνικό στοιχείο, που προϋπήρχε της λατινικής κατάκτησης, στην Εύβοια κατοικούσαν λομβαρδοί εκτημόριοι και ευγενείς της Βερόνας, βενετοί έποικοι και Εβραίοι. Το 13ο και 14ο αιώνα, μαρτυρούνται τρεις εβραϊκές κοινότητες στην Εύβοια: μία στη Χαλκίδα, μία στην Κάρυστο και μία στους Ωρεούς. Οι Εβραίοι της Χαλκίδας ζούσαν από το 1355 σε δική τους συνοικία, την Giudecca, στο νότιο τμήμα της πόλης.

Η απονομή της δικαιοσύνης πραγματοποιούνταν στην Εύβοια, με βάση την κωδικοποιημένη νομοθεσία των Ασσιζών της Ρωμανίας, που εισήχθησαν από την Πελοπόννησο. Στην τελική του μορφή, μετά την επεξεργασία του από τη βενετική καγκελαρία, το κωδικοποιημένο αυτό έργο απαρτίζεται από 219 άρθρα, γραμμένα στο βενετικό ιδίωμα.

Γλωσσαριoν

Αγγαρεία: υποχρεωτική παροχή υπηρεσιών από τους αγρότες στον κύριό τους χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Ακρόστιχο: βυζαντινής προέλευσης ετήσιος έγγειος φόρος που κατέβαλλαν οι αγρότες στον κύριό τους.

Άνθρωπος απλής υποτέλειας (homines plani homagii): φεουδαρχικός όρος που αναφέρεται στους χαμηλότερους στην ιεραρχία φεουδάρχες. Στην κατηγορία αυτή είχαν ενσωματωθεί και οι βυζαντινοί άρχοντες.

Άρθρα ή Καταστατικά (Els Capitols de la Companyia): ο νομικός κώδικας που εφαρμόστηκε στο καταλανικό δουκάτο των Αθηνών, βασισμένος στα Συνήθεια της Βαρκελώνης.

Ασσίζες Ρωμανίας: νομικός κώδικας που ίσχυε στις φραγκοκρατούμενες περιοχές και ρύθμιζε τις φεουδαρχικές σχέσεις.

Αυτοκρατορία Νίκαιας: το βυζαντινό κράτος “σε εξορία” που ιδρύθηκε στη Μικρά Ασία με έδρα τη Νίκαια, μετά την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους.

Β

Βάιλοι: α) εκπρόσωποι του Καρόλου Α’ Ανδεγαυού στο πριγκιπάτο της Αχαΐας μετά το θάνατο του Γουλιέλμου Β’ Βιλλεαρδουίνου.

β) βενετός διοικητής στην Εύβοια.

Βασσάλοι (vassalli): φεουδαρχικός όρος για τους υποτελείς.

Βιλλάνοι (villani): δυτικός όρος για τους προσκολλημένους στη γη αγρότες και εξαρτημένους από τον κύριό τους (seigneur). Ο όρος αυτός μεταφέρθηκε και στις φραγκοκρατούμενες περιοχές για να αποδώσει τους έλληνες αγρότες.

Βουργήσιος (burgensis, bourgeois): αρχικά, ο κάτοικος του οχυρού (burgus). Αργότερα, αναφέρεται στους κατοίκους των πόλεων.

Buticularius: αξιωματικός, υπεύθυνος των βασιλικών αμπελώνων στη Δύση. Σημαντικός αξιωματούχος στη λατινική Κωνσταντινούπολη, με στρατιωτικές αρμοδιότητες.

Γ

Cancellarius: βλ. καγκελάριος.

Cittadini: οι κάτοικοι των πόλεων.

Collachium: το βόρειο τμήμα της πόλης της Ρόδου, στο οποίο κατοικούν αποκλειστικά οι ιππότες.

Constabularius, comestabulus, connetable (κοντόσταυλος): ανώτερος αξιωματούχος με στρατιωτικές αρμοδιότητες στη Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης και το πριγκιπάτο της Αχαΐας. Αρχικά υπεύθυνος των αυτοκρατορικών στάβλων.

Contadini: οι κάτοικοι της υπαίθρου.

Curia: βλ. κούρτη.

Γαβαλάδες: βυζαντινή οικογένεια, που έχουν την εξουσία στη Ρόδο, το διάστημα 1204-1250, ως ανεξάρτητοι ηγεμόνες με δικαίωμα κοπής νομίσματος.

Γασμούλοι (βασμούλοι): α) γόνοι επιμειξιών ανάμεσα σε Λατίνους και Ελληνίδες.

β) κατηγορία του αγροτικού πληθυσμού στο δουκάτο του Αιγαίου.

Γλώσσα (lingua): έτσι ονομάζονται οι υποδιαιρέσεις των Ιωαννιτών ιπποτών με βάση την εθνική τους καταγωγή.

Γονικό: βλ. κουγκέστας φέουδα.

Δ

Δεσποτάτο της Ηπείρου: η ανεξάρτητη ηγεμονία που ίδρυσε ο Μιχαήλ Α’ Άγγελος με έδρα την Άρτα (1205), μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους σταυροφόρους.

Δεσπότης της Ρωμανίας: τίτλος που έφερε ο Φίλιππος του Τάραντα και τον οποίο κληρονόμησε ο γιος του Ροβέρτος του Τάραντα.

Ε

Εκτημόριος (sestiere): ο κάτοχος του 1/6 της Εύβοιας μετά το 1216, όταν ο βενετός βάιλος διαίρεσε το νησί σε εκτημόρια.

Επικυριαρχικό τέλος: φόρος που κατέβαλλαν οι φεουδάρχες υποτελείς στον κύριό τους.

Θ

Θεόδωρος Α’ Λάσκαρης: ιδρυτής της αυτοκρατορίας της Νίκαιας. Μετά την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους σταυροφόρους το 1204 ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας.

Ι

Ιωαννίτες ιππότες: εκκλησιαστικό στρατιωτικό τάγμα που ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα, για να καλύψει τις θρησκευτικές και στρατιωτικές ανάγκες των λατινικών κρατιδίων της Ανατολής. Το 1309 κατέκτησαν τη Ρόδο όπου παρέμειναν μέχρι το 1522, οπότε το νησί περιήλθε στους Τούρκους.

Κ

Καγκελάριος (cancellarius): αρχιγραμματέας και σύμβουλος του ηγεμόνα στις λατινικές κτήσεις. Στο Χρονικό του Μορέως ονομάζεται λογοθέτης.

Καστελλάνος (καστροφύλακας, castellanus): διοικητής του κάστρου, υπεύθυνος για τη συντήρησή του και για τη φύλαξη των κρατουμένων.

Καταλανική Εταιρεία (almugavares, compagnia): μισθοφορική ομάδα Καταλανών που κατέκτησε το βουργουνδικό δουκάτο των Αθηνών, μετά τη μάχη του Ορχομενού της Κωπαΐδας, το 1311.

Κοντόσταυλος: βλ. constabularius.

Kουγκέστας φέουδα: προνομιούχα φέουδα στο πριγκιπάτο της Αχαΐας που μπορούν να μεταβιβαστούν και σε πλάγιους συγγενείς. Ονομάζονται και γονικά.

Κούρτη (curia, cour): το συμβούλιο του πρίγκιπα με δικαστικές αρμοδιότητες. Η μεγάλη κούρτη αποτελούνταν από τον πρίγκιπα, τους βαρόνους και τους υποτελείς των εξαρτημένων περιοχών, με κύρια αρμοδιότητα την απονομή “υψηλής δικαιοσύνης”, ενώ η μικρή κούρτη με επικεφαλής το βαρόνο λειτουργούσε στο εσωτερικό κάθε βαρονίας, με αρμοδιότητα την απονομή “χαμηλής δικαιοσύνης”.

Κύρης των Αθηνών (Sire d’ Athenes ή Dominus Athenarum): τίτλος που αποδίδεται στους ηγεμόνες των Αθηνών από τον Όθωνα de la Roche μέχρι το 1260. Στη συνέχεια αναφέρονται ως δούκες.

Κύριος (seigneur): φεουδαρχικός όρος που αναφέρεται στο πρόσωπο (ηγεμόνας, φεουδάρχης) στο οποίο ο υποτελής οφείλει υποταγή.

Λ

Licario (Λικάριο): λατίνος ιππότης της Εύβοιας, ο οποίος πολέμησε στην υπηρεσία του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου και κατέλαβε την Κάρυστο και πολλά νησιά του Αιγαίου (1264-1280).

Λίζιος (lige): φεουδαρχικός όρος που αναφέρεται στους υψηλότερα στην ιεραρχία φεουδάρχες.

Μ

Major cocus: αξιωματούχος στη Δύση υπεύθυνος για τη σίτιση.

Στη Λατινική Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης σημαντικός αξιωματούχος με στρατιωτικές αρμοδιότητες.

Μαρεσάλος (marescalus): ανώτερος στρατιωτικός αξιωματούχος και με δικαστικές εξουσίες στις λατινικές κτήσεις. Στο Χρονικό του Μορέως ονομάζεται πρωτοστράτορας.

Massarius, magister massariarum: ανδεγαυικό αξίωμα με οικονομικές αρμοδιότητες.

Μεγάλος Μάγιστρος (Grand Maitre): επικεφαλής του τάγματος των Ιωαννιτών ιπποτών, ισόβιος ανώτατος άρχοντας της διοίκησης στη Ρόδο.

Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγος (+1282): ιδρυτής της τελευταίας βυζαντινής δυναστείας των Παλαιολόγων. Ως αυτοκράτορας της Νίκαιας νίκησε το 1259 το λατινικό συνασπισμό στη μάχη της Πελαγονίας και το 1261 ανέκτησε την Κωνσταντινούπολη από τους Φράγκους.

Ν

Ναβαρραίοι (Εταιρεία των Ναβαρραίων): ομάδα μισθοφόρων που χρησιμοποιείται στα τέλη του 14ου αιώνα στις διεκδικήσεις που σημειώνονται στις φραγκοκρατούμενες περιοχές και για ένα διάστημα αποκτά κυριαρχική θέση, κυρίως στο πριγκιπάτο της Αχαΐας.

Νέο δόμα: όρος που εμφανίζεται στο Χρονικό του Μορέως και δηλώνει τα φέουδα που μεταβιβάζονται μόνο σε α’ βαθμού συγγενείς.

Νοτάριος (notarius): συμβολαιογράφος. Επάγγελμα που συνήθως ασκούσαν οι Έλληνες στις φραγκοκρατούμενες περιοχές.

Ντουάρι (douaire): το μισό της περιουσίας του φεουδάρχη που μεταβιβάζεται στη σύζυγο μετά το θάνατό του.

Ο

Ουνιτισμός (Unia): όρος που χρησιμοποιήθηκε από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, για να δηλώσει τους Ορθόδοξους Χριστιανούς, οι οποίοι, μετά το Σχίσμα του 1054, αναγνώρισαν το πρωτείο του πάπα, έχοντας διατηρήσει την παραδοσιακή ορθόδοξη λατρεία και οργάνωση.

Ομάτζιο, ανθρωπέα, λιζία: φεουδαρχικοί όροι που αναφέρονται στο Χρονικό του Μορέως, για να δηλώσουν την υποτέλεια (homagium), τη σχέση δηλαδή μεταξύ του κυρίου (seigneur) και του υποτελούς.

Οφφικιάλιοι (officiales): ανώτεροι αξιωματούχοι της φραγκικής διοίκησης.

Π

Panetarius: σημαντικός αξιωματούχος στη Δύση, υπεύθυνος για τη φύλαξη και διανομή του άρτου (panis) στο παλάτι. Το αξίωμα μεταφέρθηκε και στη λατινική Κωνσταντινούπολη με στρατιωτικές εξουσίες.

Παρλαμάς (parlement): συνέλευση, συνέδριο, δικαστήριο. Αναφέρεται στο Χρονικό του Μορέως, για να προσδιορίσει τη συνέλευση των φεουδαρχών.

Partitio terrarum imperii Romaniae: συνθήκη διανομής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μεταξύ των σταυροφόρων και των Βενετών, μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1204.

Πελαγονίας, μάχη: στα 1259 στη μάχη της Πελαγονίας, πολύ κοντά στην πόλη της Καστοριάς, ολοκληρώθηκε η οριστική επικράτηση της αυτοκρατορίας της Νίκαιας με τη νίκη του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου απέναντι στο στρατό του Μιχαήλ της Ηπείρου, η οποία οδήγησε στην ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τον πρώτο. Σ’ αυτήν συμμετείχε και ο Γουλιέλμος Β’ Βιλλεαρδουίνος με άλλους φράγκους ηγεμόνες, οι οποίοι αιχμαλωτίστηκαν.

Podesta: α) διοικητής του βενετικού τομέα της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.

β) διοικητής στις γενουατικές κτήσεις της Ρωμανίας (Γαλατάς και Χίο).

γ) λομβαρδός δικαστής στην Εύβοια.

Πρίγκιπας (princeps): ηγεμόνας του πριγκιπάτου.

Πριγκιπάτο εδαφικό (principaute territoriale): θεσμός της μεσαιωνικής Δύσης που δημιουργήθηκε μετά τον κατακερματισμό της καρολίδειας αυτοκρατορίας, στο β’ μισό του 9ου αιώνα. Σε αυτό ο πρίγκιπας είχε εξουσίες δημόσιες (regalia), όπως νομοθετική, διοικητική, στρατιωτική και οικονομική. Το πριγκιπάτο είναι γνωστό και με την ονομασία δουκάτο, μαρκιονία ή κομητεία.

Primus inter pares (πρώτος μεταξύ ίσων): έτσι ονομαζόταν ο πρίγκιπας της Αχαΐας, η δύναμη του οποίου περιοριζόταν από τους ισότιμους βαρόνους.

Προβεούρης των κάστρων (pourveur des chastiaux): υπεύθυνος για την επιθεώρηση και τον ανεφοδιασμό των κάστρων στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο όρος απαντά στο Χρονικό του Μορέως.

Πρόνοια: εκχώρηση από το βυζαντινό αυτοκράτορα “δημοσιακής γης και δημοσιαρίων παροίκων” σε στρατιωτικό έναντι υπηρεσιών.

Πρωτοβιστιάρης (protoficier, protovestiarius): ο όρος απαντά στο Χρονικό του Μορέως. Αρχικά υπεύθυνος της ιματιοθήκης, στη συνέχεια υπεύθυνος για τη διαχείριση των εισοδημάτων του πρίγκιπα της Αχαΐας.

Πρωτόπαπας: ορθόδοξος ιερωμένος που ηγούνταν του ορθόδοξου ποιμνίου στις φραγκοκρατούμενες περιοχές, εκλεγμένος από αυτό και με την υποχρεωτική έγκριση των Λατίνων.

Ρ

Ραβέννικα: κοιλάδα δυτικά της Λαμίας, στην οποία έλαβαν χώρα οι δύο ομώνυμες συνελεύσεις. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε το 1209 για να διευθετηθεί το ζήτημα της επανάστασης των ευγενών λομβαρδικής καταγωγής στο λατινικό βασίλειο της Θεσσαλονίκης και στην οποία ο Γοδοφρείδος Α’ Βιλλεαρδουίνος αναγνωρίστηκε υποτελής του λατίνου αυτοκράτορα και έλαβε τον τίτλο του senescalus Romaniae. Η δεύτερη έγινε τον επόμενο χρόνο (1210) με σκοπό να διευθετηθούν οι εκκλησιαστικές διαφορές στα φραγκικά κρατίδια.

Ρεβεστίζω (investir): ο όρος απαντά στο Χρονικό του Μορέως. Αναφέρεται στην περιβολή (investitura), τελετή κατά την οποία ο κύριος παραδίδει το φέουδο στον ευνοούμενό του.

Rector: βενετός αξιωματούχος με πολιτικά και στρατιωτικά καθήκοντα.

Romania: όρος που χρησιμοποιούνταν από τους Δυτικούς για να δηλώσει τα εδάφη της άλλοτε Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

Σ

Σεργέντης (sergeant): α) ο όρος απαντά στο Χρονικό του Μορέως και αναφέρεται στους κατώτερους στην ιεραρχία αξιωματούχους που είχαν φέουδο αλλά δεν ήταν ευγενείς.

β) η τρίτη ομάδα του τάγματος των Ιωαννιτών ιπποτών που αποτελούνταν από γόνους ελεύθερων.

“Σικελικός Εσπερινός”: η εξέγερση των κατοίκων της Σικελίας (1282) εναντίον των Ανδεγαυών. Αποτέλεσμα ήταν η απώλεια της Σικελίας για τους Ανδεγαυούς, η αποδυνάμωση του Καρόλου Α’ και η ματαίωση της εκστρατείας εναντίον του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου.

Σταυροφορίες: επεκτατικές κινήσεις της παπικής εκκλησίας για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων από τους Σελτζούκους Τούρκους. Είχαν χαρακτήρα κοινωνικό, οικονομικό και πνευματικό και κυριάρχησαν στη Δύση από το τέλος του 11ου ως το 14ο αιώνα.

Συνέλευση των κυράδων στο Νίκλι: η συγκέντρωση το 1262 των γυναικών των λατίνων φεουδαρχών που είχαν αιχμαλωτιστεί στη μάχη της Πελαγονίας (1259). Σ’ αυτήν αποφασίστηκε η παράδοση των κάστρων της Μονεμβασίας, του Μυστρά, της Μάνης, του Γερακίου και της Κινστέρνας στο Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο.

Σενεσάλος (Senescalus): σημαντικός αξιωματούχος στη Δύση με διευρυμένες αρμοδιότητες. Στη λατινική Κωνσταντινούπολη είχε στρατιωτικές αρμοδιότητες, ενώ ο πρίγκιπας της Αχαΐας έφερε τον τίτλο του σενεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας της Κωνσταντινούπολης.

Συνήθεια της Βαρκελώνης: το δίκαιο της Αραγονίας που εφαρμόστηκε με τη μορφή των “Άρθρων” ή “Καταστατικών” στο καταλανικό δουκάτο των Αθηνών.

Συνθήκη της Σαπιέντζας: συνθήκη που ρύθμιζε τις σχέσεις του Γοδοφρείδου Α’ Βιλλεαρδουίνου και της Βενετίας το 1209. Σύμφωνα με αυτή: α) ο πρίγκιπας της Αχαΐας γινόταν υποτελής της Βενετίας, η οποία του παραχωρούσε ως φέουδο την Πελοπόννησο, εκτός από τη Μεθώνη και την Κορώνη και β) οι Βενετοί αποκτούσαν το δικαίωμα να εμπορεύονται ελεύθερα στα εδάφη του πριγκιπάτου.

T

Τιτουλάριος: πρόσωπο που διατηρεί τον τίτλο αξιώματος, χωρίς όμως να έχει τη δυνατότητα άσκησης της εξουσίας.

Τορνέζια (tournois, derniers): νόμισμα μικρής αξίας που κοβόταν στo νομισματοκοπείο της Γλαρέντζας (σημ. Κυλλήνη), αντίστοιχο του ανάλογου γαλλικού νομίσματος.

Τριτημόριοι (terzieri): όρος που αναφέρεται στους τρεις ηγεμόνες της Εύβοιας, αφότου το νησί διαιρέθηκε σε τρεις τριαρχίες (1205).

Τριζουριέρης (θησαυροφύλακας, thesaurarius): υπεύθυνος του βασιλικού ταμείου και των μισθοδοσιών στο πριγκιπάτο της Αχαΐας. Ο όρος απαντά στο Χρονικό του Μορέως.

Y

Υπέρπυρο: βυζαντινό χρυσό νόμισμα.

Φ

Φέουδο (fief, φίε): πυρήνας της φεουδαρχικής οργάνωσης. Αρχικά εκχωρούνταν έναντι στρατιωτικής υπηρεσίας εφ’ όρου ζωής και αργότερα έγινε κληρονομικό. Το φέουδο (ετήσιο εισόδημα) καθόριζε τον πλούτο, τη δύναμη και την κοινωνική θέση του φεουδάρχη.

Φλαμουριάρης: σύμφωνα με το Χρονικό του Μορέως ήταν ο κάτοχος τεσσάρων φεούδων, ο οποίος ήταν υποχρεωμένος να παρέχει στον πρίγκιπα της Αχαΐας έναν ιππέα και 12 σεργέντες.

Χ

Χλεμούτσι (Clermont, Castel Tornese): φρούριο στην Πελοπόννησο που κτίστηκε από το Γοδοφρείδο Β’ Βιλλεαρδουίνο με χρήματα που ανήκαν στη Λατινική Εκκλησία, προκαλώντας την αντίδρασή της, σύμφωνα με το Χρονικό του Μορέως.

Χρονικό του Marino Sanudo (Istoria del Regno di Romania): η ιστορία των φραγκικών κρατών της Ρωμανίας, γραμμένη στο διάστημα 1326-1333 από το βενετό Marino Sanudo Torsello.

Χρονικό του Μορέως: χρονικό ανωνύμου, πιθανόν γασμούλου, του 14ου αιώνα. Σώζεται σε τέσσερις γλωσσικές παραλλαγές (ελληνική, αραγονική, ιταλική και γαλλική) και αποτελεί σημαντική πηγή για τη φεουδαρχική οργάνωση του πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Χρονικό του Ramon Muntaner: καταλανικό χρονικό που αναφέρεται στην εκστρατεία των Καταλανών στη Ρωμανία στις αρχές του 14ου αιώνα.

Χρονικό των Τόκκων: χρονικό ανωνύμου, σημαντική πηγή για τον Κάρολο Α’ Tocco και την εποχή του.

Κολέθρα, θεα απο λιμανι Κυμης, 10 Απριλιου 2011

Πεμπτη 7/4  (α) παραμονη σε υπηρεσια μεχρι το τελος του χρονου, και (β) στο σπιτι με Σαρο και συζητηση για διαμορφωση χωρων εσωτερικου και βεραντας.. Την Παρασκευη, 8/4  ανεβηκα στην Κυμη, συμμεταφερων ταραμοσαλατα.. καιρος καλος.. τετραημερη απεργια μεσων μαζικης ενημερωσης.. Παρακολουθησα Χαιρετισμους απο την τηλεοραση.. το βραδυ Κοταδες και Λαλαιοι σε τσιπουραδικο Πλατανας, γοπες, γαβρος, μπαλαδες.. ολα δευτεροκλασατα, αφρεσκα και κακοτηγανισμενα, ευτυχως σε λαδι τελευταιας πενταετιας –παλι καλα.. θα μπορουσε να ηταν και οκταετιας..  το Σαββατο, 9/4 το πρωϊ με Λιφαν σε  περιοχη Αυλωναριου,  καφες.. στην εξοχη ξεκινησαν να ανθιζουν οι κουτσουπιες (αγριο-χαρουπιες) με τα μικρα ροζ ανθη τους.. μετα ολοι μαζι σε Κολεθρα Λόκας.. πολυ νερο, καθως φαινεται στο βιντεο να ξεχειλιζει απο τον αγωγο του νερομυλου..  τελος σε ψησταρια

Νερομυλος σε Κολεθρα Λοκας

του Φοντα, σουβλακια, καλοψημενο κοτοπουλο στην σχαρα.. αξιοπρεπες μεχρι καλο.. το απογευμα κοιμηθηκα μεχρι αργα.. με ξυπνησε τηλεφωνημα του Σκαρη.. εμεινα σπιτι και ετοιμασα μερικα εγγραφα.. την Κυριακη, 10/4  βολτα με μηχανακι και μετα καφε στον Σκαρη.. πλυσιμο αυτοκινητου και Λιφαν που ειχανε κιτρινισει (οχι απο ζηλεια, οπως ο Φαουστ ατενιζων την μεταμφιεσμενην Μαζεραττι, αλλα) απο την γυρη.. τελος μετεγγραφης σε σκληρο δισκο ενος terabyte.. Δευτερα 11/4 μεγαλη βολτα σε Αλιβερι, οπου ψωνισα και απο το Lidl, παραλια Καραβου,  Παραμεριτες, Τραχηλι, Κρεμαστος, Γαϊα, Κηλι, Πρινακι και ενδοχωρα, καφε σε Αυλωναρι κττ.. Τριτη 12/4 αλλαγη λαδιων σε Λιφαν και μεγαλη βολτα σε περιοχη Αγ. Αποστολων, Πετριων.. και Πορτο Μπουφαλο.. ακομη μερικοι δρομοι λασπωδεις, αδιαβατοι.. το βραδυ M.United v Chelsy 2-1, Barcelona-Sahtar 1-0

Μερικες φωτογραφιες:

coleth 01 VIEW SLIDE SHOW DOWNLOAD ALL

Aqua, ροζ Κάραβος.. 04 Απριλιου 2011

προς Δέντρα

Ανεβηκα Κυμη την Παρασκευη, πρωταπριλια, μετα την συσκεψη για την ΑΓΟΡΑ σε Σοφιανοπουλου.. καιρος βροχερος.. ο Φαουστ εκει μετα γονεων..  Χαιρετισμους σε Αγ. Αθανασιο, σε δυο χρονους, προ και μετα καφε, τσαϊ, κονιακ και σοκολατινα.. το Σαββατο καιρος αρχισε να καλυτερευει.. βολτα με μηχανακι σε περιοχη Λοκας-Επισκοπης.. τα ποταμια γεματα.. το βραδυ σε Μουρια το μπιφτεκακιν μετα λαχανου και τυρου.. Κυριακη με μηχανακι σε περιοχη Μονοδρυ-Κηλη.. το βουνο προς Καζαρμα αναβλυζει ολοκληρο.. και πριν τα Δεντρα Ανδρονιανων ο χειμαρος κατεβαζει πολυ νερο, καθως φαινεται παραδιπλα.. την Δευτερα, σε Αλιβερι και Κάραβο οπου η παραλια του στρωμενη με ενα ροζ λουλουδενιο χαλι (ποιητης, ο κερατας!..).. Τριτη επιστροφη και ανακοινωση παραμονης μεχρι τελους ημερολογιακου.. πολυς θορυβος (και δαπανη) για το τιποτα..

Μερικες φωτογραφιες:

rozaqua VIEW SLIDE SHOW DOWNLOAD ALL