Με τον Γιωργο τον Λαλο ειπαμε να παμε να περπατησουμε στο γνωστο σημειο –κυνηγετικο καταφυγιο, προς Μοναστηρι του Σωτηρα.. Στην πορεια αλλαξαμε γνωμη και σκεφτηκαμε να περπατησουμε κοντα στο μοναστηρι του Σωτηρα..
Τελικα προτιμήσαμε να παμε στο λιμανι για να δουμε την ρήψη του Σταυρού και τον αγιασμο των υδατων.. φτασαμε μολις ειχε τελειωσει, αλλα οι αγιοι παπαδες εψελναν ακομη, τα λυκόπουλα ηταν εκει, η πιττα κοβοτανε, οι τοπικες Αρχες παρουσες, αστυνομια, λιμενικο.. και ο Λεωνιδας με την οικογενεια του και το σκαφος του.. Χαριτωμενος ανθρωπος, που παντοτε βοηθαει..
Υστερα περπατησαμε στην προκυμαια, με την προθεση να κανουμε, αργοτερα, μια βολτα με το αυτοκινητο και μετα να φαμε τον Σπανο..
Αναφερα στον Γιωργο για ενα καινουργιο δρομο που βρηκα προς Κήπους (και Σπηλια Κηπων), και που εβγαζε στις Κονιστρες.. πηγαμε να τον δουμε για να τον μαθει κι’ αυτος..
Στην συνεχεια μου ειπε να παμε σε ενα μέρος που θύμιζε Far West.. εννοουσε τον ορεινο δρομο για Αμαρυνθο, που τον ειχα κανει μεχρι την μέση (τα Μανίκια) με το σκουτεροπαπο μου, το παραπλευρως εικονιζομενο Lifan 125, πριν μια εβδομαδα.. Και μετα προτεινε να τσιμπησουμε στην Ανω Σεττα.. λαμπρή ιδεα..
Εγω δεν θυμομουνα τίποτα.. φτασαμε στην ανω Σεττα, οπου στην πλατεια υπήρχε ενα πολύ ομορφο σπιτι –πετροκατασκευη.. Μπαινουμε στο εστιατοριο, οποτε μας ερχεται η ερωτηση που μας.. κουφανε: “Εχετε κλεισει τραπέζι;..” (που; στην Ανω Σεττα.. κι’ ομως..)
Τελος παντων, μας εδωσε ενα τραπεζι κοντα στην πορτα, και φαγαμε πολυ ωραια και πολυ.. οικονομικα.. στην συνεχεια, μιλωντας με τον εστιατορα, μαθαμε οτι αυτος ηταν ο ιδιοκτητης του πετροχτιστου σπιτιου.. Και οτι η περισσοτερη πελατεια ερχοτανε απο την.. Κυμη (και οχι απο την Αμαρυνθο, οπως ειχαμε υποθεσει)..
Οταν επιστρεψαμε, ψιχαλιζε –αλλα πολυ ελαφρα.. Ειναι καμμια τριανταρια χιλιομετρα απο την Κυμη, αλλα πιο συντομα απο τον Κουρτουλα.. ολο ασφαλτος..