Το απογευμα της Παρασκευης, 17/9, πηγα με το μηχανακι για να δω το σκαφος του Γιωργου.. ολα καλα.. ο καιρος γλυκος, δεν κουνιοταν φυλλο.. Το βραδυ εφτιαξα.. κανελλονια.. μεγαλη επιτυχια, μαζι με φετα φυσικα..
Το Σαββατο το πρωϊ, 18/9, ξεκινησα και εκανα μια μεγαλη βολτα –το βενζιναδικο της Κυμης δεν ειχε βενζινη, τα αλλα ναι: Περασα απο Κονιστρα για εφημεριδα, Αγ.Βλαση, Λοκα, Επισκοπη, Βρυση, Κοιλι, Ρολοϊ, Αυλωναρι.. συνεχεια για Νεοχωρι και απο εκει Καλαμο για καφε και.. μπανιο.. κυριως για να ρωτησω μια κυρια τι εκανε με το διχτακι που εριχνε!.. “ε!.. μισο πιατο αθερινα.. για το ουζο..” η.. απαντηση!.. οι.. λουομενοι αρκετοι.. απο κει χωματοδρομο για Κορασιδα.. το γαμησα το Lifan, οχι μονο σαμπρελα.. πρεπει να εσκισα και το πισω λαστιχο.. Την αλλη εβδομαδα σους Καραμανους, Θεου θελοντος και υγειας επιτρεπουσης.. Το απογευμα ηρθε ο Σκαρης.. Περγαμοτο.. φεγγαρακι.. συζητηση.. δευτερη.. κανελλονοφαγια..
Την Κυριακη το πρωϊ, 19/9, με αυτοκινητο ελλειψει Lifan.. πνευματικες ενασχολησεις.. επισκεφθηκα μετα απο χρονια το Λαογραφικο Μουσειο της Κυμης, που εχει εμπλουτισθει για τα καλα.. εμεινα μια-μιαμιση ωρα.. μετα λιμανι για Σκαφος και μπανιο στο Σουτσινι.. αρκετος κοσμος.. Καφενειο κλειστο.. το βραδυ της Κυριακης σαντουϊτς με τονο και μαγιονεζα/κετσαπ (νισουάζ)..
Κατα την επιστροφη, Δευτερα 20/9, απο Ερετρια-Ωρωπο.. H ιστορια της Ερετριας ειναι γνωστη.. ο πρωτος καταγραμμενος πολεμος, πριν τους Περσικους, ειναι ο “Ληλαντιος” μεταξυ Χαλκιδας και Ερετριας για τον ελεγχο του Λαλαντιου Πεδιου.. Ο Ληλάντιος πόλεμος ήταν πόλεμος που διεξήχθη στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. μεταξύ των δύο ισχυρών αρχαίων κρατών της Εύβοιας, της Χαλκίδας και της Ερέτριας, που την περίοδο εκείνη βρίσκονταν στο απόγειο της ακμής τους. Ο πόλεμος ήταν προϊόν του μακροχρόνιου ανταγωνισμού των δύο κρατών, που κατά την διάρκεια του 8ου αιώνα π.Χ. είχαν εξελιχθεί σε μεγάλες εμπορικές δυνάμεις του αρχαίου κόσμου. Αφορμή για το ξέσπασμα του πολέμου, στάθηκε η διεκδίκηση του Ληλάντιου πεδίου, της μεγαλύτερης πεδιάδας του νησιού που βρισκόταν ανάμεσα στις δύο πόλεις.
Ο πόλεμος αυτός ήταν ένας από τους πρώτους γνωστούς μεγάλους πολέμους μεταξύ αρχαιοελληνικών πόλεων και πήρε πανελλήνιες διαστάσεις καθώς οι αντιμαχόμενοι Χαλκιδαίοι και Ερετριείς συμμάχησαν και με άλλες ελληνικές πόλεις. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος με τους Χαλκιδαίους συμμάχησαν οι Σάμιοι ενώ με τους Ερετρειείς οι Μιλήσιοι… Επίσης με τους Χαλκιδείς συμμάχησαν οι Θεσσαλοί, γεγονός που αναφέρεται από τον Πλούταρχο. Η ακρι
βής ημερομηνία αυτού του πολέμου δεν είναι σήμερα γνωστή. Τοποθετείται στα τέλη του 8ου αιώνα και στις αρχές του 7ου, ανάμεσα στα έτη 710 και 650 π.Χ.. Για τα γεγονότα του πολέμου υπάρχουν πολύ λίγες αναφορές σε αρχαίους συγγραφείς. Από ένα ποιήμα του Θέογνι μαθαίνουμε πως κατά την διάρκεια αυτής της σύγκρουσης καταστράφηκε η Ομηρική πόλη Κήρινθος. Ο πόλεμος ήταν αμφίρροπος και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στις δύο πόλεις και τις οδήγησε τελικά στην παρακμή. Την θέση τους ως εμπορικές δυνάμεις του αρχαίου κόσμου πήραν η Κόρινθος, τα Μέγαρα, οι πόλεις της Ιωνίας και η Αθήνα.
Στον αρχαιολογικο της χωρο ειχαμε παει με το γυμνασιο, με τον Καψιδελη.. απο τοτε δεν ειχα ξαναπαει ουτε στα “αρχαια” ουτε στο μουσειο..
Σημειωμα για την Κήρινθο:
Το δημοτικό διαμέρισμα Κηρίνθου αποτελείται από τους οικισμούς Κήρινθο, Ζωοδόχο Πηγή και Κρύα Βρύση.
Η Κήρινθος είναι κτισμένη σε χαμηλό λόφο, ενώ μπροστά της απλώνεται εύφορος κάμπος. Μέσα από τον οικισμό περνάει ο δρόμος Χαλκίδας – Ιστιαίας.
Πριν από το 1915 ονομαζόταν Σκυλόγιαννη. Η ονομασία οφείλεται σύμφωνα με την παράδοση στην παρακάτω ιστορία: Κάποτε ο Δεσπότης της εκκλησιαστικής περιοχής περιόδευε και πέρασε από τον μικρό οικισμό, που ονομαζόταν Αϊ-Γιάννης, από την ομώνυμη εκκλησία του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Σαν πλησίασε τα πρώτα σπίτια του χωριού, συνοδευόμενος με το Διάκο και την ακολουθία του, τους ρίχτηκαν πολλά σκυλιά, που τους δάγκωναν και τους ξέσκιζαν τα ρούχα. Με τις φωνές και τις διαμαρτυρίες τους έτρεξαν οι χωρικοί και έδιωξαν τα σκυλιά. Ο Δεσπότης είπε στους κατοίκους ότι κακώς έχουν ονομάσει το χωριό τους Αϊ Γιάννη: "Εδώ δεν είναι Αϊ-Γιάννης, αλλά Σκυλο-Γιάννης".
Το σημερινό όνομα του οικισμού προέρχεται από την αρχαία Κήρινθο. Η αρχαία Κήρινθος τοποθετείται σε βραχώδη λόφο, στο Καστρί Κρύας Βρύσης. Ο λόφος βρίσκεται στο άκρο του όρμου Πελέκι, όπου εκβάλλει ο ποταμός Βούδωρος. Η αρχαία πόλη φέρεται να εγκαταλήφθηκε πριν τη ρωμαϊκή περίοδο. Οχυρές θέσεις με σωζόμενα τμήματα τειχών και άλλων κτισμάτων βρίσκονται στις κορυφές λόφων της περιοχής. Η Κήρινθος αναφέρεται από τον Ομηρο στον κατάλογο των ελληνικών πλοίων, που συμμετέχουν κατά της Τροίας, ως "έφαλος" (που βρίσκεται πάνω στη θάλασσα). Ο χαρακτηρισμός είναι επιτυχημένος και ταυτίζεται με το λόφο Καστρί, δίπλα ακριβώς στη θάλασσα. Η μυθολογική παράδοση για την ίδρυση της Κηρίνθου από τον Κόθο, αδελφό του Ιωνα, υποδηλώνει πρώιμη εγκατάσταση Ιώνων στον τόπο από τους προϊστορικούς χρόνους. Η μυθολογική παράδοση του αργοναύτη Κάνθου από την έφαλο, κατά τον Ομηρο, Κήρινθο, που περιπλανήθηκε και πέθανε στις ακτές της Λιβύης δείχνει τη συμμετοχή της Κηρίνθου στον ευβοϊκό αποικισμό και μάλιστα σε περιοχές για τις οποίες δεν έχουν σωθεί πληροφορίες στις ιστορικές πηγές. Η Κήρινθος πρέπει να έπαιξε σημαντικό ρόλο στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Εύβοια, αφού εκεί σημειώνεται η λαϊκή εξέγερση κατά των ολιγαρχικών, η εξέγερση των "κακών" κατά το χαρακτηρισμό του αριστοκράτη ποιητή Θέογνη, οι οποίοι και κυρίευσαν την πόλη.
Οι περισσότεροι κάτοικοι του σημερινού οικισμού είναι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν μετά το 1924.
Μεγάλη έκταση της περιοχής είναι ιδιοκτησία της οικογένειας Αβέρωφ.
Πισω στα καθ’ ημας: στην εθνικη τεραστιο προβλημα, γιατι τα φορτηγα την ειχαν κλεισει.. Καπανδριτι, Αγ.Μαρινα, Μαραθωνας, Μεσογειων..
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΠΥΡΟΥ ΑΜΠΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ 